Przypowieść o synu marnotrawnym

Fragment książki dla dzieci " Opowieści o Jezusie"
Żył sobie pewien człowiek bogaty,
Który dorosłych miał już dwóch synów,
Starszy wciąż ojcu pomagał w pracy
Młodszy zaś w życiu swym szukał przygód.
Ciężko mu było więc w domu siedzieć,
I zwykłą pracą wypełniać życie.
Chciał inne kraje poznawać, zwiedzać,
Więc po pieniądze do ojca idzie.
" Chcę część majątku co mi przypada".
Dał więc pieniądze ojciec synowi.
Ten rzeczy zabrał i w świat wyruszył,
Tam wciąż się bawił, pieniądze trwonił.
Aż stracił wszystko, majątek cały.
Biedę miał taką, że nie miał chleba.
Wiec się do pracy wynajął w polu,
Choć praca ciężka, jednak jeść trzeba.
I świnie pasał, on syn bogacza.
Lecz wciąż był głodny, chociaż pracował.
Gdyż nikt się nad nim nie ulitował.
Więc dom wspominał i ojca swego.
Przy nim miał wszystko, zawsze był syty.
Więc postanowił wrócić do niego
I w drogę ruszył, nim wzeszły świty.
Szedł długo drogą, bosy, w łachmanach.
Aż doszedł wreszcie, zmęczony srodze
"Co ojciec powie?" - Lecz on go wita
Gdy tylko ujrzał syna na drodze.
"Wybacz mi ojcze" - syn go przeprasza
"Zgrzeszyłem bardzo, straszna ma wina".
Lecz ojciec z wielkiej radości swojej,
Do piersi własnej przytula syna.
Daje mu pierścień, szaty, sandały.
Zaprasza gości, wyprawia ucztę,
Bo syn powrócił zdrowy i cały.
Starszy syn właśnie powracał z pola
Słyszy muzykę, tance, rozmowy.
Dziwi się, pyta - " Cóż to się stało?".
" Twój brat powrócił cały i zdrowy".
Syn się na takie rzeczy oburzył,
" Ja tu pracuję, wciąż ojcu służę,
A on roztrwonił wszystko po świecie,
Jeszcze mu ojciec ucztę wyprawił.
Mnie nie dał nigdy bym się zabawił".
"Drogi mój synu" - ojciec powiada.
"Twój jest majątek, wciąż byłeś przy mnie.
Brat był zgubiony, lecz się odnalazł
W świecie by z głodu zginął niechybnie".
I z nami Bóg nasz tak samo czyni,
Choć źle robimy, daruje winy.
Gdy powracamy z grzesznego życia,
On nas z radością ojcowską wita.
I wszystko, zawsze, wciąż nam daruje,
Bo tak jak ojciec - Bóg nas miłuje.