Dajmy się unieść fali
naszych marzeń miłosnych
pozwólmy powrócić
naszych spokań wiosny

podlewajmy uczucia
strumieniami dobroci
aby znowu zakwitły
tamtym kwiatem paproci

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

Studnia głęboka głucha i ciemna
echo w niej ginie czarno tam
w pobliżu nie ma żywego ducha
słychać tu tylko mroczny wiatr

czemu wciąż tutaj szukasz czegoś
czemu do lepszych nie zajrzysz szaf
tutaj nie znajdziesz nic ważnego
jest tylko stary życia szlam

różne odpady z twojego życia
spychasz w głąb studni aż na dno
aby nie kłuły twojego ducha
kiedy nastaną lepsze dni

tu zapomniane pamięci stare
dopełniają reszty swoich lat
żałośnie pragną byś je odwiedził
lecz zawsze czasu szkoda ci

jest taka jedna pamięć dziewicza
pod tamtą stertą ma dom
kiedyś z rozpaczą szukała ciebie
dzisiaj wpatrzona w ścianę śni

przynieś jej świeże naręcze kwiatów
niech wie że ona wciąż ważną jest
usiądź z nią razem przypomnij sobie
miejsca i czasy uśmiech i słowa

***
Dział: Zamyślenie
***
Zbigniew Małecki

Czy wiesz
jak pachnie
zwyczajny chleb
po latach wielu
na obcych brukach

jak wieczór kolęd
przy choince
z babunią
grającą
na fortepianie

jak uśmiech mamy
gdy podawała
gorącą herbatę
tacie
gdy wracał zmęczony
z pracy

jak wiosna
w parku
na pierwszej
randce

jak duża przerwa
w szkole
i pierwsze
śniadanie

jak bukiet
fiołków
w wazoniku
na parapecie
kochanej
cioci

taki jest smak
i zapach kromki
polskiego chleba
na emigracji

***
Dział: Proza życia
***
ZM

Liście spadają, a zdjęcia blekną.
Wspomnienia są moją  ciągłą męką.
Było pięknie… nie wyszło.      
Nie wiem czemu  to musiało prysnąć.                                                       
Wśród 3,5 miliarda kobiet na świecie                                                        
wybrałem tylko ciebie.                                                                                  
Gdy z tobą byłem czułem się jak w niebie!                                    
Szczęście było w każdym twym uśmiechu.
Głupie.. już przeminęło,                                                                             
nie wiem czy kiedyś wróci i czy w ogóle,                                                   
wspominam więc stąd te bóle.                                                                  
"Dał Pan i zabrał Pan"                                                                               
Teraz tylko jedno słyszy,                                                                           
Trzask bram raju i moje serce w ciszy.

W nocnym zachwycie
w świeżości poranka
w jej cichym szepcie
jego głośnym śmiechu

w jej drżących dłoniach kiedy jest blisko
i w smutnych oczach gdy jej przy nim nie ma
w każdej minucie jego oddechu
w cudnym szeleście jej kroków na klatce

w goryczy serca po nagłym rozstaniu
i gdy już całkiem miłości im zabraknie
nadzieja pozostanie.