Choć posiwiały skronie ciągle biegnie,
ścieżką wydeptaną przez czas, ufna jak dziecko. 
Czy jest szczęśliwa?
W pewnym sensie tak, ma swój mały światek
odgrodzony palisada, fosą...

Najgorsze są wieczory - zimno.

Pisze sens swojego życia, wierszem.
W zmęczonych oczach kilka ziaren piasku.
Nieśpiesznie wypije kawę, 
zieleń w ogrodzie koi, cienie tańczą
...długie, jak to o zachodzie.

Starsza o jedno lato.
Oddycha ciszą
...wiatr przegania chmury - to już wieczór.