Jak pożegnać odchodzące życie
uciszyć krzyk rozpaczy
ból serca zaleczyć

zamknąć oczy nie patrzeć
zatkać uszy nie słuchać
mnie nie ma nie czuję

modlitwa pocieszy...

Smutne życie w połowie rozkwita
myślisz więc jesteś
prawda była a może nie
co powiesz jutro...

zapomniałaś zamknąć usta
słowa nieproszone wyleciały
jak strumień górski rwące
będziesz milczeć

skowronki uśmiechu na twarzy
jesteś tu albo i nie
co powiesz gdy spotkasz
siebie w wieczności?

Głaz przydrożny
przytoczyła tysiącletnia zima
lód cofnął
głaz został
świadkiem zmian świata
upłynęły wieki
wciąż tkwi porzucony
w historię wpleciony
skąd przybył nie wiadomo
ślad pamiątka dziejów
ileż istnień ludzkich przeminęło
zginęło w wojennych zawieruchach
on stoi niewzruszony
zimny głaz
przysłowiem się stał.

Miłość nie ma imienia
bez nazwy nienawiść
jak dwaj bracia
ślepy i kulawy
inwalidzi kategorii
patrz oczami a nie sercem
świat prawdziwy zobaczysz
bez ozdób i ...och ach
pozbierasz kawałki siebie
odpoczniesz od wrzawy życia
złe wspomnienia zatrze czas.

Spadł z drzewa ostatni liść
zima puka do drzwi
mróz srebrzy świat
wiosny poczeka sennie otulona
spacer rześki czasami
noc spędzona na czytaniu
dzień na zmaganiu ze słabościami
po drodze święta kolęda
kolędnicy z dzwoneczkami
choinka rozświetlona świeczkami
i nadzieja z Nowym Rokiem
a potem już tylko krok do wiosny
słońce na wyższych piętrach
tak odchodzą dni odchodzą lata
i coraz bliżej do innego świata.