płatek śniegu załopotał 
jak motyl przejrzysty
wiatr targał nim rozerwać chciał
lecz pokierował  w drogę nieznaną 
w przypadek ? czy drogę znał ? 
spadochron rozpostarł wieloramienny
biały list miękko opadał 
w czystości swej wielo-przestrzenny 
tak mały niepozorny a
w strukturze swej nieodgadniony
mieniący w słońcu się kryształ
zdobiony promieniem światła 
wpadł mi dzisiaj do oka 
w kroplę zamienił swą biel
i spłynął po policzku 
posłaniec nieba  
co z Bogiem dobrze się zna
oznajmił 
czas rozprostować skrzydła
ostatnia żalu była to
łza