Zagubiła się miłość -
w zakamarkach uśpionego miasta
błąka się po nim
szukając najwłaściwszej z dróg
biciem serca ją woła - może usłyszy
odnajdzie drogę
do ust spragnionych i serca chłodu
na dnie jego wnętrza
samotność smutek i brak nadziei
pochłaniają go jak marny pyłek
tak niewidzialny bez osobowości - zanika
pozbawiony nadziei ciepła i miłości
nie mogąc się pozbyć
otaczającej go pustki
i serca chłodu .
autor: Helena Szymko/
Spójrz - jak niebo gwiazdami
nasze serca marzeniami usłane
słowo "tak " by wystarczyło
a spełnią się nasze marzenia
otwórzmy tylko wrota miłości
a samotność przestanie dręczyć
cudownym byłbyś kochankiem
wiodąc mnie ku przyszłości
broniłbyś tej miłości jak lew
zesłany przez gwiazdozbiór nieba
wiecznością by kwitło
nasze nieziemskie uczucie
gwiazdy zawsze by nam sprzyjały
a gdyby mnie wezwał los przeznaczenia
zawsze mnie ujrzysz, po drugiej stronie lustra
nie będziesz musiał cierpieć z tęsknoty -
czując obecność mojego istnienia .
/autor: Helena Szymko/
Dojrzewała przez lata -
żeby z poczwarki
przemienić się w barwnego motyla
w fazie tej przemiany
każdy dzień niósł za sobą
coraz ciekawsze życia chwile
złe wspomnienia jak demony
wyzwolona z pod ich ciężaru
przemianą metamorfozy
czuje się lekka i wolna jak ten motyl
barwą kwiatów radosny
blaskiem porannego słońca
najpiękniejszą z barw
błyszczą jego delikatne jak mgiełka
jedwabisto tęczowe skrzydełka
i chociaż jego życie - to tylko
przemijająca krótka chwila
jest największym z cudów
tak dla człowieka - jak i małego
w przyrodzie motyla.
autor: Helena Szymko/
foto z netu/
Szczęście to zdrowie i pogoda ducha
bliska osoba która cię wysłucha
czułość i miłość matki do dziecka
deszcz upragniony gdy ziemi posucha
szczęście to przyjaciel gdy jesteś w potrzebie
dom rodzinny bezpieczny spokojny
i życie na świecie bez gwałtu i wojny
szczęście, my sami sobie budujemy
wciąż dokładamy nowe cegiełki
a w chwilach zapomnienia -
wszystko rujnujemy
autor: Helena Szymko/
Spotkali się przypadkiem -
wypływając w rejs marzeń
tym samym statkiem
ona piękna płomiennowłosa
on uroczy młodzieniec
o uroczym sposobie bycia
los ich ze sobą połączył
przypadkowa znajomość
w miłość się przerodziła
gdy statek otarł się o górę lodową
nieprzewidziana
katastrofa się wydarzyła
w tych krytycznych chwilach
byli blisko siebie
oni już wiedzieli
że to ich ostatnie chwile
statek - ludzkie istnienia
pochłaniała woda
krzyk rozpacz znikąd pomocy
śmierć zbierała żniwo
tej tragicznej nocy
niewielu z nich przeżyło
zbyt mało szalup było
on się dla niej poświęcił
jednak z trudem przeżyła
na lodowatej wodzie
gdzie ludzkie ciała woda mroziła
przez te wszystkie lata
wciąż go kochała
wspomnieniami o nim żyła
u schyłku swego życia -
gdy śmierć ją odwiedziła
z "Sercem Oceanu"
na statek widmo wróciła
autor: Helena Szymko/
