Samotna Fregata

Samotna fregata mknie z porywem wiatru
słońce - na żaglach odbija kolory zórz
szybka i piękna unosi się na falach
one ją niosą niby klejnot mórz
nagle niebo błyskawicą błyska 
wiatr zrywa żagle słychać ryki wód
samotna fregata broni się przed burzą
i walczy z nimi by przetrwać wśród burz

one spychają ją na morskie skały
krzyk słychać tylko wśród fal 
samotna fregata zanurza się w otchłani
na morzu tylko bezgraniczną dal
wicher ustaje - zapada cisza
niebo się mieni barwami zórz
fale łagodnieją szmaragdem lśni woda
Posejdon hamuje swój gniew 
tylko fregaty nie ma już na morzu 
nad wodą - krzykliwy pisk mew

autor: Helena Szymko /
foto z netu/