Najgorsze są chwile gdy trzeba się rozstać,
Gdy siła wyższa nas dwoje rozdziela,
Choć ja z Tobą, Ty ze mną chcesz zostać,
Ta miłość na nowo się rodzi i umiera.

Nie zapomnę tamtego jesiennego wieczoru,
Gdy nadszedł czas powrotu, pożegnania,
Zadzierając głowę, ze łzą w oku,
Nadstawiłaś policzek do ucałowania,

Każda z tobą spędzona chwila,
jest jak sen, cudowne marzenie.
Każda wybita w tym czasie godzina,
oddał bym za nią swe ostatnie tchnienie.

Dotyk twej dłoni, ciepło twego ciała,
Każdą część Ciebie pożądam osobno.
Głos z twoich ust, twa dusza wspaniała,
Kocham Cię Daria, moja panno nadobna.

Odchodzę, zamykam oczy powoli,
Odchodzę, me ciało zastyga bez ruchu,
Odchodzę, zabrakło mi silnej woli,
Odchodzę, znikła siła życia w mym duchu.
Bez Ciebie, na tym świecie bez sensu istnieje,
Lecz nie długo już stąpam po ziemi,
Odchodzę, trucizna już toczy w mym ciele,
Odchodzę, żegnaj miłości, witaj panie podziemi.