Wymazałam 
ciepło twoich rąk 
i echo
przysiąg składanych 
na zawsze.

Podałam dłoń
gdy w przepaść spadałeś.
Próbowałam ratować,
budując 
mur jeszcze 
grubszy.

Cierpienie skrzypiało.

Mówiłeś 
nie dam rady...

Nadzieja
trwająca krócej niż
płomień zapałki. 

Został po tobie
tylko ślad taniego 
wina 
na białym obrusie.