Na polarnej pustyni -
w sercach skutych lodem
mróz wypełnił dawnych
wspomnień szczeliny
by nigdy nie zaznały uczucia ciepła
i legły zapomniane
pod okryciem zimy 

tak pod nim uśpione
zastygłe w lodowym krysztale
przeglądają się
w jego lustrzanym odbiciu

pragną się przedostać
poprzez pryzmat światłem
przeniknąć do słońca 
znów zaistnieć w życiu
wypełnić ludzkie serca
szczęściem i radością
sprawić - by znów
rozkwitła w nich miłość
i tak w nich przetrwała -
do samego końca .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

Wszystkie smutki zanikają -
pod powierzchnią największego zachwytu
wpatrzona w morską toń
chłonę całą sobą nadmorskie powietrze 
myśli zanurzam w bryłce bursztynu
wdeptanej w mokry piasek plaży
zatapiam się w wieczności minionego czasu
łagodna fala do stóp mi się kłania
słońce zakwita purpurą -
w dusznym po południu dnia .

autor: Helena Szymko/

Biedroneczka mała - Kropeczką się zwała
zapragnęła podróżować
świat poznawać chciała 
spakowała swoje rzeczy
do podróży już gotowa
nie wiedziała dokąd jechać
choć na pociąg już czekała 

pojadę do Gdańska pomyślała sobie
Gdańsk - to piękne miasto
chyba dobrze zrobię
będę po morzu żeglowała i wypoczywała 

z Gdańska pojadę do Krakowa
żeby zwiedzić smoczą jamę
dawniej smok się tam panoszył
i mieszkańców ogniem straszył 

gdy już zwiedzę wszystkie cuda
może wrócić mi się uda
a gdy znów dopadnie nuda
będę znowu podróżować 
może zwiedzę ciepłe kraje
tam to zawsze słońce świeci

a podróże kształcą przecież
tak dorosłych jak i dzieci 
roześmiała się biedronka
wspominając swe wycieczki
ale dobrze też i w domu
wypoczywać po tych trudach -
póki nie dokuczy nuda .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

Poezja jest miłością i ucieczką -
tęsknotą za doskonałością
unosi nas na mitycznych skrzydłach
oczyszczając zakamarki duszy
jest cierpieniem i radoścą
słodycą i goryczą - w miłości wyzwoleniem
trzyma niewolniczo w swych objęciach
uwodzi ognistym pocałunkiem -
pragnieniem i namiętnością zwodzi
jest zachłannością na urok życia -
w szarości dnia codziennego
zawsze będzie - odradzającym się
duszy marzeniem .

autor: Helena Szymko/

Obarczeni ciężarem – którym los przytłacza
chowając się przed światem żyjąc w jego cieniu
zaciskami wargi żeby nie wyć z bólu –
nie dla nas radosne korzystanie z życia
doświadczanie cudów otaczającej przyrody
los tak okrutny skazał nas na niemoc 
nasze życie zamknięte na zawsze w cierpieniu -
spragnieni wszystkiego co dane jest innym
powszechnie dostępne nam wciąż utrudniane
jesteśmy ofiarami – los srogi z nas zakpił
jak żyć bez wolności kiedy własne ciało
wciąż będzie trwało – w stworzonym bezwładem
bezwzględnym więzieniu .

autor: Helena Szymko /