KSIĘŻYC

Pan z perły i miedzi

na obłoku dumnie siedzi

w złotej poświacie się mieni

wróg dla nocnych cieni

kwiat w tarczy z dukatem

posypany bieluśkim brokatem

rogal z rozwartymi ramionami

czule tańczący z gwiazdami

dwa wyostrzone pazury

gwiazda niebiańskiej natury

za spóźnionym wędrowcem biegnie

dla każdego szczęścia pragnie

z czaszy promienie diamentowe mu kapią

na zakochanych co z balkonu na niego się gapią

niebo w piórach srebrzystych się pławi

swemu dobrodziejowi komplementy prawi

teraz za wzgórzem zmęczony drzemie

chowając przed dniem swe mienie

Kazimierz Surzyn