Czy wiesz
jak pachnie
zwyczajny chleb
po latach wielu
na obcych brukach

jak wieczór kolęd
przy choince
z babunią
grającą
na fortepianie

jak uśmiech mamy
gdy podawała
gorącą herbatę
tacie
gdy wracał zmęczony
z pracy

jak wiosna
w parku
na pierwszej
randce

jak duża przerwa
w szkole
i pierwsze
śniadanie

jak bukiet
fiołków
w wazoniku
na parapecie
kochanej
cioci

taki jest smak
i zapach kromki
polskiego chleba
na emigracji

***
Dział: Proza życia
***
ZM

A dlaczego nie widać tego,
co mijam obojętnie?
Czemu ludzie, których nie
kocham stoją po stronie boskiego
złota? Zobaczyłam po raz pierwszy.
Moja prawdziwa szkoła.
Moja kula życia.

Nie umiem kochać.
Dlatego wszystko we mnie
rozmyte. Jak fantom bezwładu.
Jak stworzenie bez uczuć.
Nienauczone obserwowania
rzeczywistości.