Zaplątana w pajęczynę kłamstw,
zobojętniała.

 odeszła,   

 
w ręku trzymała diamentową szpilkę.


 

https://youtu.be/bHOEGtkc3Zo

P takami jutra błękitno-skrzydłymi
O dlecieć...
R ozproszona modlitwa, nie jest pacierzem.
A jednak drga i migocze pragnieniem miłości
D otarło ciepło do rąk,
Z łotawą poświatą maluje.
I skrzy, kolorami tęczy...
S trzałą amora dotknięci - szczęśliwi,
Z awieszeni między milczeniem, a szeptem.

S mutek od bramy zawrócił.
O dcienie szczęścia mienią się, skrzą.
B iałym obrusem nakryty stół, świece.
I niech tak zostanie - na zawsze.
E ch witraże serc, weneckie szkiełka.

Światła miasta przygasły.
Szyba odbija pustą ulicę.

Nie chce się bronic.
Nie potrzebuje kwarantanny,
chociaż sieroca obrączka 
nadal palec zdobi.

Dłonie nieśmiałe jeszcze, 
a tak lubi 
gdy ubierasz jej ciało w dotyk.

Jest taka bezbronna...

Noc rozbiła się o ciemność.
Luty zaklina szczęście,
/na przeszłą przyszłość./