Przed siebie znów gna czas.
Powraca uczucie które znasz.
Ku otchłani zapomnienia, podążać pragniesz.
Im dłużej to znosisz, tym bardziej słabniesz.
Zmierzasz ku dnie, aniżeli w górę.
Kiedy przyjdzie szczęście?
Kiedy zdobędziesz fortunę?
Znów słyszysz, zbyt wiele kłamstw.
Powraca dawny strach.
Nie Lekarstwem...
Lecz cierpieniem dla ciebie czas.
Oddać hołd pragniesz swoim lękom.
Wola odchodzi gdy tylko poruszysz ręką.
Modlisz się co dnia...
Tym co odeszli niech ziemia będzie lekką.

Mój świat poprawię, pomaluję, okleję,
Aby zgubił szarość, zapełnił barwami,
Popatrzę ze śmiechem, miłością zaleję,
I uścielę mój świat kwiatami.

Stąpać będę powoli, z lubością
Oddając się tej właśnie chwili,
Wypełniona wewnętrzną radością,
Pomaluję mój świat, moi mili.

I poświecę snopem światła na drogę,
By nie zbłądzić w dualnym świecie,
Memu Aniołowi podać rękę mogę
Razem z nim zrywać będę kwiecie.

Śmiechu perły wysypię białe,
I na ucho powiem wam skrycie
Czując ciała niedostatki małe,
Że mnie bawi mój świat i me życie.