Starość II

Ten wiersz, to taka moja wizualizacja.Sądzę, że ludzie starzy, o ile nie popadną w religijny obłęd adoracji cierpienia (jakby go mało było na Ziemi), mają szansę na swój syty, spokojny czas. Jeśli o mnie chodzi, nie obawiam się o starość lub śmierć własną lecz bliskich. Znam też ludzi bardzo młodych czujących się staro. Myślę, że naszym celem jest zdobywanie doświadczenia i dostosowywanie go do swojego wieku. A tak poza tym ten stary wiersz zalegał mi w dawnym notatniku i dlatego go wrzuciłem. Dzięki za komek. Pozdrawiam:)