Głuchym śpiewem roztańczona
wełniane włosy splątały myśli
brak brzegu w istnieniu po ciszy

oderwane po kawałku skojarzenia
patrzą oczami w kropki
dotrze do krawędzi bytu popsuty zegar

oczekiwanie próżne odbija od ściany pustki
w konarach zagubiona godzina rozłąki
trzepocze malując niebieskie skowronki

ślad utopiony most podpalony
serce i ramiona odsuwają
zmyślony granicy czas.

To co moje nie oddam nikomu
przyszli zabrali 
nie podziękowali
złodzieje
ukradli nadzieję
wyrwali z korzeniami
puste miejsce w sercu zostawili

a nowe ziarno jakby strute
słabo kiełkuje
kiedy wyrośnie
jaki plon da
czekając cierpliwie
końca doczeka to pewne
ale czy o to chodziło?

Czasem rozpadasz się
na kawałki
oglądasz wokół
ratunek nie nadchodzi

pod stopami gruda
w oczach smutek
w sercu pustka

pocieszenia szukasz
i znajdujesz
u siebie

wracają siły i wiara
w uśmiech jutra
kroki pewność odnalazły
bo siła w tobie drzemie.

Na ustach gorzki smak
życia zakotwiczył
a ludzie wiedzą gdzie dotknąć
by jątrzyła rana
podasz mi rękę
pójdziemy razem poszukać
lepszego świata
odkryjemy siebie dla siebie
niepewność zamkniemy w butelce
wrzucimy do rzeki
niech popłynie tam
gdzie nie ma nas
nasza droga
za horyzont wspomnień
nowe czeka
chodźmy więc.

Walczy o serce
o czyste powietrze
nadzieje pachnące miłością
dość stęchlizny wokół
pordzewiałych marzeń
smutnych nocy
i lęku poranków

zegar własnym rytmem
przesuwa czas do przodu
jej zegar też bije
wrzucając na barki
kolejne lata dziś
stawia na jedną kartę
życie tu i teraz.