Gdybyś miała wybrać kanarka czy wróbla,
wybór jest prosty, odpowiedź nietrudna.
Kanarek przecież lepszy od wróbelka,
bo on pięknie śpiewa, a ten tylko ćwierka.

Lecz nie każdy może mieć kanarka swego,
zostaje wróbelek, musisz wybrać jego.
Może Ci nie będzie pięknie śpiewał z rana,
ale będzie ćwierkał i nie będziesz sama.

Szósta lecę do porannej toalety
ogarniam żeby zdążyć do pracy
dzień tak jak co dzień ale niestety
spóźniasz się nie ma kołaczy

Czajnik w pół pełny szumi na gazie
późno już było czasu mi szkoda
patrzę na siebie w szklanym obrazie
łazienki lustrze pod nogą woda

Skąd tutaj woda ten sąsiad z góry
pewnie mi zalał łazienki wnętrze
po chwili jednak świadomość wraca
ja mieszkam  na ostatnim piętrze

Cholera jasna same problemy
ludzie pode mną także mieszkają
wytarłem szmatą mokrą zagadkę
jak ich zaleje to mnie nie znają

Dzwonie do szefa taka tam sprawa
nie dość że człowiek jest bez gotówki
z wolnym na dzisiaj problemów nie ma
szkoda mi tylko całej mej dniówki

To skąd ta woda schylam się pod
zlew co mi kapał przez cały rok
wszystko w porządku no oprócz tego
że jak wstawałem zabolał bok

w krzywym grymasie oglądam kibel
rozkręcam spłuczkę raczej się znam
mechanizm prosty wielkie mi co
złożyłem w ręku dwie śrubki mam

Wchodzę pod wannę głowa tam już
drzwiczki rewizji wstawić nie chciało
się trochę większych latarka w zębach
sucho no ale na głowie guz

A więc to pralka ciężkie dziadostwo
ktoś w nią nasypał tonę kamienia
ten co nie mieszka na czwartym piętrze
wymyślił takie jej obciążenia

Ok. nic nie ma nic nie przecieka
pralka na miejscu aż mokra pacha
w pocie i znoju walczę z przeciekiem
krew z palca kapie przebrzydła blacha

Z boku mnie boli na głowie guz
nie jestem przecież aż taki gruby
a i łazienka za duża nie jest
krew z palca pot z czoła a
w ręku śruby

Po lekkim szoku usiadłem widzę
nowy nabytek to zwyczaj miejski
w  łazience ON i doniczkowy
kartka że fiołek to jest alpejski

Patrzę na kwiatek patrzę na spodek
więc taka była wielka zagadka
martyrologię pełną poświęceń
wycisnęła ze mnie woda z
przelanego kwiatka

Jednak gdy w życiu zjawi się ON
fiołek zalotny fircyk natrętny
co mąci wodę ze wszystkich stron
nie patrz na przeciek tylko
        wal w zęby

Dokonując wyborów tak wielu,
Zadaję sobie niejedno pytanie:
Kim tak naprawdę jestem,
Jaką w życiu idę drogą
I jak ważne mam zadanie.

Co mnie dziwi, co ciekawi,
Co zniechęca, a co kręci,
Co straciłem, co zyskałem,
Co jest ważne, a co nie.

Czy znużenie mnie pokona,
I gdzie marność ma swój kres,
Co jest smakiem mego życia,
A co złudne i ulotne jest.

Czy dostrzegam znaki czasu
I miłości słyszę głos,
Czy zbyt krętą kluczę drogą,
Zamiast śmiało iść na wprost...

Jestem martwa. 
Mam otwarte oczy, 
ale nic nie widzę.
Mam otwarte usta,
ale nie mogę nic powiedzieć.
Chcę coś poczuć,
ale nie mogę.

Ciemność rozprasza mgła, 
mgłę rozprasza dźwięk. 

Widzę i słyszę
Śmierć i życie
Tak bardzo daleko od siebie
Tak bardzo cienka granica...

Zbudziłam się dzisiaj w nocy
i Twojej ręki w pościeli szukałam.
Chciałam żebyś mnie dotknął,
żebym się przekonała......
Czy jesteś, czy Cię nie ma,
czy Ty naprawdę istniejesz.....
Czy to tylko... moje senne marzenia.

Dlaczego od nas odszedłeś,
czy źle Ci tutaj było ?
przecież wiele z Twych marzeń
się jeszcze nie spełniło.

A może tam Ci jest lepiej,
tam spełniasz swoje marzenia,
i patrząc na nas myślisz .....
że wszystko tu jest bez znaczenia.

Nieobojętni na ludzką ubogość,
Znieczulica- obce im słowo.
Żyli pośród nas, rzadko z nami,
Każdy w nich przyszłość widział.
To ludzie święci za życia,
I po śmierci wielcy także.
Miłością do ludzi ogarniali świat,
By ciemność zła rozpromienić.
To Jan Paweł II- człowiek pokoju,
"Santo subito" okrzyknięty po śmierci.
To Matka Teresa cierpiąca z cierpiącymi,
Dzięki miłości uratowała wielu.
To też ks. Popiełuszko i ks. Kolbe,
Co za innych oddali życie.
To dzięki wielkiej wierze,
Tej, która działa przez miłość,
Zmienili sens życia.

Dzisiejszy świat okryty mgłą,
szuka ludzi prosto z Nieba,
Egoistycznych altruistów,
Dla których ludzie,
To coś więcej niż... ludzkość!

Jeśli dziś świat by się skończył
  Odeszłoby wszystko

Głębokie cierpienie
  A w nim jezioro łez

Wysokie cienie
  A nad nimi światło

Rozległe rany
  A z nimi ocean krwi 

Zniknęłyby wszelkie uczucia
 A z nimi wszystkie kolory
 Wszystkie kształty i wymiary
 Wiedza z talentami

A ziemia? 
 Ziemia rozprułaby się jak dynamit...

Tylko w ciszy słyszę tykanie zegara, 
 które w rytmiczną muzykę się układa, 
 tyk tyk sekunda po sekundzie.

 Tylko w ciszy słyszę jak serce me bije,
 to szybciej, to wolniej, to głośniej, to ciszej,
 bum bum- nie przestaje.

 Tylko w ciszy słyszę swoje myśli, 
 gonitwa wyrazów, całe zdania. 

 Tylko w ciszy słyszę życie, 
 jakie piękne dźwięki ma, 
 czasem zacznie z wysokiego c     ♪ ♫
 często spada zaś w ponure d       ♫ ♪

Powiedz ? Na co Ci się poetko
twa poezja przydała.
Już nie będziesz szyi wyciągała,
Trzepała słowami i pisała wierszami.
Twoje strofy sens straciły i już są
Niepotrzebne twe wypociny.
Nikt nie będzie czytał o Twych sennych,
marzeniach jakie miałaś tworząc
Dla " Echa " aktualne wydarzenia.
A może mierzyłaś zbyt wysoko, że
Twojego talentu nie doceniło tak jak trzeba
Żadne koleżeńskie oko.
Gdzie teraz jesteś ? W jakiej przestrzeni ?
Czy tułasz się wśród nieznanych blasków i cieni,
i już nie jesteś obiektem ciekawym, bo
Spokój Ci towarzyszy i nie masz wrażeń,
świata rzeczywistego naszego ziemskiego.
Tak się dzieje z każdym człowiekiem,
że zgodnie z wyrokiem odchodzi w łoże
Piekielnej otchłani.
Lecz mimo wszystko ma nadzieję,
że w następnym życiu spełnione będą jego dzieje,
Nie palcem po wodzie pisane.
Dobiłaś do brzegu swych możliwości,
Dołączyłaś na pewno i jesteś wśród znanych
Twemu sercu gości.
A, ci co są na ziemi i tak bardzo Cię kochali,
Będą zawsze i wszędzie o Tobie pamiętali
i odwiedzą Twój grób, aby złożyć Ci
w podzięce bukiet czerwonych róż.
A, ponieważ jest miła memu sercu poezja
piszę także, bo w tym temacie,
jest moja wolności decyzja.