Noworocznego szampana toastu

Życia lat nie stu lecz dwustu

Zdrowia szczęścia pomyślności

I od wszystkich szczerej miłości

Radości Błogosławieństwa Bożego

Żywota spokojnego dostatniego

Abyśmy wiecznie byli młodymi

A świadectwem czynów urodziwymi

Dla ludzi wyrozumiałości

W dążeniu do celu wytrwałości

Okazywania pomocy potrzebującym

Na dobre słowo czekającym

Obfitości w rodzinne zawodowe sukcesy

By nas nie trapiły żadne stresy

Od pszczół pysznego miodu

W duszy kwiatów ogrodu

Siły motywacji do działania

Więcej czasu medytacji milczenia

Do Siego Roku Wszystkim

Kazimierz Surzyn

Tyś pośród łąk rozmarzonych

rajem kwiatowych dywanów

i w słońcu barw tanecznych

sercem przyrody Beskidów

Erosa najczulszym wierszem

bizantyjskim szeptem anielskim

zmieniasz swoje pozy szybko

dorównać ci tak bardzo trudno

Jesteś moją życia drogą

tryskasz losu uśmiechem

na ustach malinową pogodą

i na całą dobę szczęściem

Z rozbrajającą umysł pięknością

nie szukasz żadnego poklasku

lubisz jasne kształty codzienności

olśniewając dobrocią w serduszku

Kazimierz Surzyn

Apostole pierwszy męczenniku diakonie

Wdów i ludzi ubogich opiekunie

Cudotwórco głoszący Ewangelię gorliwie

O boskości Chrystusa mówiący otwarcie

Tyś duchem świętym przepełniony

Na wieki wieków pochwalony

Gruntownie zreformować judaizm chciałeś

Lecz u współczesnych rozumiany nie byłeś

Bestialsko ukamienowany przez Żydów

W godzinie śmierci modlący się za prześladowców

Niebo otwarte i Jezusa widzący

Co stoi po Boga prawicy

Z kamieniami na księdze spoczywającymi

Z kamieniami w rękach trzymanymi

Z kadzielnicą w dłoni prawej

Z naczyniem na kadzidło albo Krzyżem w lewej 

Patronie stajennych woźniców

Stangretów tkaczy krawców 

Stolarzy kamieniarzy

Bednarzy murarzy

Ciebie wierni wzywają

I o wsparcie błagają

W bólu kamicy kolki głowy

I życia doczesnego odnowy

Trzeba u Ciebie śmierć łagodną wypraszać

I tak jak Ty winy innym odpuszczać

Kazimierz Surzyn

Na świat w ubóstwie przyszedłeś

biedną stajenkę obrałeś za mieszkanie

mizernym żłóbkiem nie pogardziłeś

pastuszków przyjąłeś na piszczałkach granie

Bóg Cię zesłał na powierzchnię ziemi

narodzonego z Niewiasty Maryi Panny

abyśmy stali się dziećmi Bożymi

i zmazali grzech pierworodny

Święty Józef Jezusa pielęgnuje

woły osły na kolana klękają 

chór aniołów Gloria wyśpiewuje

wszyscy cześć Zbawicielowi oddają

Ciebie Święta Dziecino monarchowie uznali

Bogiem Królem i całego globu światłością

Tobie mirrę kadzidło złoto w ukłonach ofiarowali

Boś Największą dla ludzi miłością

Pobłogosław nas Jezu Drogi

w wierze nadziei mądrości

by nie bacząc na trudy nasze serca i nogi

prowadziły nas do Edenu w ufności

Kazimierz Surzyn

Tradycyjnie stół przystrojony sianem

choinka ugięta pod ubioru ciężarem

pierwsza gwiazdka migoce na niebie

w modlitwie w kolędach lgniemy do siebie

W sercach chowamy chleba opłatek

by u nas zawsze gościł dostatek

i zdrowie szczęście miłość pomyślność

marzeń spełnienie wzajemna życzliwość

Domy pachną sporządzonymi daniami

lasów wód pól ogrodów Boskimi darami

a wśród nich barszczem czerwonym z uszkami

łazankami z kapustą karpiem w galarecie z jarzynami

kluskami z makiem krokietami z kapustą i grzybami

piernikiem makowcem posypanymi cukrem ciastkami

kutią sałatkami różnymi śledziami z octem

rybą po Grecku i z suszonych owoców kompotem

O północy na Pasterce po wigilijnej wieczerzy

upamiętniamy oczekiwanie i modlitwę Pasterzy

którzy żwawo do Betlejem przybyli 

i narodzone Dziecię pokłonem przywitali

Kazimierz Surzyn

Wszystkim autorom wierszy, ich rodzinom, czytelnikom, redakcji portalu

życzę Zdrowych Radosnych Świąt Bożego Narodzenia, błogosławieństwa Bożego

i wspaniałych oraz owocnych spotkań rodzinnych, pozdrawiam ciepło

Kazimierz Surzyn