Pozytywnie...

Piękny!

Pozdrawiam serdecznie . To prawda najgorzej kiedy jak napisałaś człowiekowi już się nic nie chce . Bo nie ma punktu zaczepienia ,skąd brać siły do dalszego działania ? Zostaje nielubiana przestrzeń dookoła i duszące wspomnienia naszej trzymającej nas w szachu porażki . To oczywiście wszystko iluzja , nieprawda podsunięta przez nasz umysł żeby tylko się ze smutku nie wydostać bo co ze starymi stereotypami które się tym smutkiem karmiły . Jak w koło wszyscy narzekają to jest to takie naturalne ale kiedy ktoś zaczyna mówić że to życie jest ok że najlepsze jeszcze przed nami że trzeba podnieść tyłek i ruszyć z miejsca to jest dziwakiem . To nie takie proste ruszyć z miejsca kiedy przez wiele lat słyszeliśmy od ludzi i od siebie samego że na pewno się nie uda . Dlatego lepiej zrobić najpierw  dwa kroki w tył by zobaczyć perspektywę w jakiej się znaleźliśmy a (pogodzić się z rzeczywistością ) dopiero powoli zacząć budować solidny fundament pod nasze osobiste i należąca się nam szczęście . Nie od razu zbudujemy piękny i trwały dom ale to jest oczywiste i do pogodzenia . Ważny (najważniejszy) jest ten ów fundament . Dla jednych fundamentem są ludzie dla innych praca  albo wyciszenie . Każdy ma swój sposób budowania życia (domu) . Ja z doświadczenia wiem  (własnego oczywiście) że ani ludzie ani mistrzowie , psychologowie itp nie dadzą nam upragnionej wewnętrznej harmonii . Możemy dać ją sobie tylko my sami . tylko ja sam jestem w stanie uleczyć moją duszę (jaźni , byt, osobę , istotę) jak to zwał . Co odkryłem już parę lat temu że jeżeli czuję wewnętrzną obecność mnie samego to znak że ta dusza (czy jak ją zwał ) we mnie jest. A dusza itd itp to cząstka czegoś większego . Jesteśmy dziećmi gwiazd , zbudowani z tych samych atomów , pierwiastków , minerałów co wszystko wkoło . Nawet odległe galaktyki są zbudowana z tych minerałów co my . a skoro istnieje świat materialny to istnieje ożywczy świat duchowy . Duch istot żyjących czyli i nas . Co zasila nasze serce? Jak pisałem w jednym ze swoich wierszyków to niewidzialna iskra elektronowa kura łączy te dwa światy duchowy i materialny . Po co to wszystko piszę? Bo to co w koło nas to jedno, wychodzące z jednego Źródła (Boga , Buddy , wszechświata , Stwórcy ,wielkiego wybuchu) . Bo ile ludzi tyle nazw i wszystkie są właściwe . A więc czym jest nasza dusza? To cząstka Boga który jest miłością , dobrocią , nadzieją i wszystkim w co wierzymy . Ja nazywam to Źródłem wszystkiego co jest , a przede wszystkim Źródłem bezwarunkowej i zawsze dla ciebie dostępnej miłości . Człowiek zawsze może się w niej zanurzyć i odpocząć . Nie jest odtrącony , wzgardzony czy obwiniany . Jest zawsze mile widziany wręcz zapraszany aby w nim jak najdłużej pozostać . Dusza nasza nigdy nie oddziela się od Źródła(bo jest jej cząstką) . Możemy tylko o tym zapomnieć ale zawsze jesteśmy godni w nim być . To jest właśnie mój fundament . Reszta to iluzja . Chyba zakończę ale dodam raz jeszcze zawsze jesteśmy zanurzeni w miłości Źródła , trzeba to tylko odkryć    miłego wieczora..

https://www.youtube.com/watch?v=GoOABr3qRpY

Mnie też się często nie chce pisać. Najczęściej wtedy, gdy Wena jest głodna doznań realnych. Bez doświadczania to nie jest to... Życzę odnalezienia zagubionego światła... Hmmm... A potem opisz jak je znalazłaś... Pozdrawiam serdecznie.))

Kto szuka, ten znajdzie. Nie zawsze to, co szukał. Czasem coś lepszego niż zamierzał znaleźć.