Błyszczą krople tęczy
na słowików pięciolinii.
Słońce już od rana
sieje pyłem złotym.
Różnobarwny tłum
chodnikami płynie...
Uśmiechniętych spojrzeń
wyjątkowo głodny.
Noc zamknęła rankiem
namiętności bramy.
Świeży oddech wzmaga
eksplozja zieleni.
W swych objęciach
toną pierwsi zakochani.
Kiedy my pójdziemy
słodko przytuleni?
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Wypełnia cię energia
najczystsza.
Jest jak strumień
krystalicznego
potoku.
Myślom dodaje blask
słonecznego dnia.
Spojrzenie czaruje
tajemniczym urokiem.
Wypełnia cię energia
gorąca.
Mnie też rozgrzewa,
chociaż tego nie rozumiem.
Wiążąc myśli,
uzdrawia uczucia...
Mieszczące się
w połowie drogi
między sercem
a rozumem.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Nie mogę się zatrzymać,
bo wtedy się cofam.
Nie chcę też stracić
żadnej chwili z życia.
Przestałem ukrywać
w sercu słowo kocham.
Mam też, tak wiele,
celów do zdobycia.
Dlaczego nie mieć
wszystkiego z marzeń?
Choć czasem
(przez chwilę)
sił brakuje...
Jestem kolekcjonerem
tylko dobrych zdarzeń.
Te złe bez chwili refleksji,
po prostu kasuję.
Wierzę, że przyszłość
może być pogodna.
Przecież z każdej opresji
wychodziłem cało.
A ty już przestań
być dla mnie
taka chłodna...
Pozwól pokochać
swoją duszę i ciało!
Oskar Wizard
(Autor w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni)
Mówisz, że poezja,
przyroda i kwiatki...
Potem dodajesz coś
o słonecznym blasku.
A ja myślę, jak zdjąć ci szatki?
Marzę też o nagości o brzasku.
Dajesz mi wciąż
urocze wiersze.
Próbujesz zachwycić
swoim zamyśleniem.
Myślę, że od poezji
piersi są lepsze.
Od gorących słów,
bardziej grzeje
przytulenie.
Szepczesz wciąż
o wielkiej miłości.
To prawda,
że wszystko
od słów się zaczyna...
Znam jednak stan
największej urokliwości...
Gdy w ekstazie ciał
wygina ciało
dziewczyna.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
jak kwiat
zroszona uczuciem
w rękach troskliwego ogrodnika
rozkwita
lecz zbyt cicha
zmęczona życiem
porzucona
usycha
Oskar Wizard
(fot. z Google)
