Od wszystkiego o czym teraz myślę
znaczysz o niebo więcej
zapominasz o sobie wiele dajesz
nie chcąc niczego w zamian
Nie wychwalasz swoich zasług
ale dzielisz znoje życia
trwanie wzmacniasz siłą
z tobą miesza się chwila i wieczność
Za mało powtarzać
że kocham cię nad życie
Ty jesteś dla mnie
całym światem i niebem
Kazimierz Surzyn
Pełnią Życia
Śmiercią Zmartwychwstaniem
Przypływem Odpływem
Kwiatem Wiecznością
O Wszechświecie
Panie Dusz
O Królu Edenu
Świątynio Miłosierdzia
Kazimierz Surzyn
Czym tak naprawdę życie zmierzyć,
w jaki sposób wyrazić, jak przeżyć
wiedząc, że jest ono cudem
i każdego dnia ogromnym trudem.
Wpatrzony w tysiące starych twarzy z nadzieją,
przechodzących miliona mas aleją,
myślę starzy ludzie ze zmarszczkami na twarzy,
co się jeszcze w ich życia jesieni, a może zimy zdarzy?
A przecież każdy z nich był kiedyś młody,
tak samo jak ja teraz zwyczajnej swobody,
dążył do celu, idee przednie miał,
odszukać w życiu prawdę chciał.
Też będę stary od lat gorąca,
podobny do spotkanych twarzy tysiąca,
mój żywot niczym sekunda przeminie
i w księdze zapisanych obrazów się zamknie.
Ważne by twarz z rysami zmęczenia,
z przeżytych dni wyrażała moc zadowolenia,
tymczasem do przodu razem z wichrem gnam,
a przeszłość spełnioną bądź nie, za sobą zostawiam.
A gdy nadejdzie ostateczny kres mojej drogi
i zatrzyma się na zawsze mój zegar srogi,
zaś śmierć białym szalem mnie obejmie,
może wtedy mą duszę Bóg do nieba przyjmie.
Kazimierz Surzyn
Oczy to wyraz, oczy to słowo
całe długie zdanie.
Oczy to oddech, oczy to myśl,
barwne, nieme opowiadanie.
W oczach zawarty jest cały świat,
uderzenie fal o skalisty brzeg,
głębokość bezkresnego oceanu
i zachód słońca za ogrom bezmiaru.
Oczy to błękitne niebo,
czasem otulone ciemnymi chmurami,
to taki rym zawarty między życia stronicami.
Oczy to morskiej latarni blask,
gwiazdki świecące tęczy kolorami.
Oczy są drogowskazem dla zabłąkanych,
uściskiem dłoni i pomocą zagubionym,
uśmiechem pocieszenia, otwartymi ramionami.
Oczy to blask wspaniałego dnia,
szczęście niepojęte malowane kłosem zbóż,
ogrodem kwiatów, odbiciem lasu w stawie.
Ta radość w oczach w chwili zakochania.
Ten smutek po stracie najdroższych osób.
Bystre, zdrowe oczy to Boski dar,
za który Ci składam dzięki, Panie!
Dlatego nie odwracajmy głowy
Nie bójmy się patrzeć prosto w oczy!
Kazimierz Surzyn
Jesteś jak górski strumyk,
co daje moc przetrwania.
Powstałaś z promyków księżyca
aby ciemność barwić na jasno.
Rozkwitasz każdego ranka,
niczym pierwiosnek pachniesz wiosną.
Jak przebiśnieg pokonujesz trudności,
by potem żyć pełnymi garściami.
Widzę cię w żółtookich różach,
w kapeluszu z pelargonii,
w kształtach barwnych frezji,
w cieple słonecznych astrów.
Tak miło z tobą pić herbatę,
zasnąć u twego boku.
Rano popatrzeć na ciebie
i cieszyć się twoim oddechem.
Kazimierz Surzyn
