Zatrzymałam się na niej
by zapomnieć - odetchnąć
jej dziewiczym powietrzem
spragniona wyzwolenia
lotem ptaka na wietrze
tulonego kokonem motyla
oczekującego na wolność
by wzlecieć nad łąkę
w blasku porannego słońca
unosić się nad nią
ogrzanym powietrzem
lecz ja - nie jestem w stanie
wznieść się tak jak motyl
napawać wolnością
i cieszyć tam z góry
cudami przyrody
mej dziewiczej wyspy
szmaragdowej barwy
bezkresnej dali wody
uciekam od ciebie
by przemyśleć wszystko
i wyciszyć siebie
choć czasami pragnę
do ciebie powrócić
już nie jestem w stanie -
swej wyspy porzucić .
autor: Helena/