krajobraz po burzy

podarowało słońce

małemu ziarnku

odrobinę ciepła by

wyrosło i oczy cieszyło

       lecz

zabrakło serca do życia

choć ono

majem tętniło

bo

pociemniało niebo i

grzmotem runęło

zrzucając przekleństwo

zamilkło

 wszystko  zniszczone a

marzenie na bruku skończyło