W pełni chaosu obłlokow chmur falistych boskich bardzo
każdy człowiek w świecie pokus znaleźć chciałby się i twardo
stanąć na granicy nieba grzesznym będąc ludzkim dalej
ludzie swą historie piszą krwią przelaną wśród tych alej
wśród tych drzew chwastów i liści malowanych boską ręką
obedrani z wszystkich zalet karmią się innych udreką
zapyta nie jeden w wiekach gdzie jest bóg i gdzie go nie ma
bóg jest wszędzie to ci ludzie pogrążeni w swych problemach
zakrzyczawszy jego słowa budują sobie piedestał
patrząc z góry na chołote myslą że są na granicy nieba
Że w obłokach tam wysoko ponad zwykłymi sprawami
można odetchnąć głęboko ..... oni są tylko głupcami