Twoje pracowite ręce
wskazywały prostą drogę,
czystą, bez nałogów.
Twoje pracowite ręce
stanowiły podporę
dla potrzebujących pomocy,
w porę przygarniały,
mocno trzymały w ramionach.
I wtedy znikało niebezpieczeństwo,
nie było bojaźni, ani lęku.
Twoje pracowite ręce
wykuwały chleb
dla naszej rodziny.
Biorę za przykład
Twe ojcowskie ręce,
pracowite, pokorne,
niczym nie splamione.
I idę w świat daleki,
mając moje ręce
szeroko otwarte
dla wszystkich ludzi.
Pamięci taty
Kazimierz Surzyn
Twoje matczyne serce
sprawiło, że żyję
jestem, byłem kochany.
Twoje matczyne piersi
dały pożywienie
po to, bym rósł, mężniał.
Twoje matczyne ręce
osłaniały od złego,
odpędzały pokusy
młodzieńczych lat.
Twoje matczyne oczy
zauważały moje kłopoty
zdawałoby się bez wyjścia.
Ty je zawsze rozwiewałaś
jak nieznośny huragan
i było dobrze.
Twoje matczyne uszy
czujnie słuchały
co dzieje się wokół,
by Twój macierzyński instynkt
zdążył mnie obronić
przed złem.
Twoja matczyna radość
dodawała otuchy, sił.
Twój matczyny śmiech
trafiał prosto w serce.
W letniej sukience
całej w kwiaty
jak wzorzysty maj
wyglądałaś tak uroczo.
Uwielbiałaś las, łąkę, góry,
śpiew strumyków, rzek,
pola zbóż pozłacanych,
cudowności przyrody
ubierałaś w słowa poezji,
z polnych latorośli
układałaś kolorowe bukiety.
Dostrzegałaś we wszystkim
Boga cudowne działanie.
Dałaś mi tyle miłości,
że nie pomieści nawet ocean,
z tej skarbnicy dobroci
czerpię do dziś.
Żyłaś pełnią uczuć,
romantycznie, barwnie,
by życie miało sens,
przy Tobie ani przez chwilę
nie czułem się samotny.
Zawsze zaradna, pracowita
wierzyłaś w ludzkie szczęście,
ufałaś,że będzie coraz jaśniej
na każdej drodze życia.
Za krótko Ciebie miałem
Najdroższa Mamo, za krótko,
ale przychodzisz do mnie
we śnie i rozmawiamy
o wszystkim jak dawniej.
Ukochanej mamie
Kazimierz Surzyn
jutro skoro świt
wyruszymy na szlaki
zostawimy w domu
oswojone zmartwienia
młodzieńcze zrywy
weźmiemy do plecaków
chwycimy w płuca
szalone marzenia
ugasimy pragnienie
uczuciem źródlanym
w przepaść zrzucimy
skostniałą niemoc
i winy przeszłości
przy kapliczce przydrożnej
modlitwę zanucimy
razem ze skowronkami
i tacy promienni
jak niebiańskie duchy
piąć się będziemy
ku górze
wyżej
i wyżej...
tam gdzie błękity nieba
Autor: Don Adalberto
Słońce powoli skwar studzi
uwielbienie mojej duszy budzi
jasno - żółta kula z domieszką pomarańczy
teraz w dół wąskim przesmykiem się toczy
Paletę barw rozlewa po niebie i wodzie
i po mojej rodzinnej zagrodzie
pieści me serce ostatnimi promieniami
bije mi w oczy tęczowymi smugami
Mój krzyk zachwytu ptaki Bogu zanoszą
ukłony wiatry zdumione wznoszą
świerszcze na skrzypcach tobie grają
chóry anielskie niechże ci śpiewają
Kazimierz Surzyn
Mamo stworzyłaś nam rodzinę
z jakże odmiennych charakterów
zbudowałaś gniazdo prawdziwe
i pozwoliłaś latać w wolności
otworzyłaś mi drzwi na świat
ale nigdy nie przepychałaś na siłę
Mamo bez wahania mówiłaś prawdę
mocno się staraj synku
a gdy ci nie wychodzi
poświęć się po prostu
czemuś innemu w życiu
tak bardzo mi to pomogło...
Mamo dziękuję za twoje nieskończone zasoby miłości
umiejętność sklejania rozbitych kawałków życia
że kochałaś a nie rozpieszczałaś
za zachody słońca w purpurze niebiańskich posągów
spacery po plaży w śnieżnobiałych górach fal
podziwianie chmur płynących w kałużach
i kolorów tęczy na skrzydłach motyli
setki przeczytanych książek do snu
i tysiące rozmów o tym co ważne
za życie najcenniejszy podarunek
za słońce w sercu
za odemknięcie mi bram wiary
za najsmaczniejsze obiady na świecie
za twoją obecność sercem pisaną
za poezję dobroć wyrozumiałość
i za tą po drugiej stronie telefonu
by wsłuchać się kolejny raz
w melodię mojej duszy i serca
Pamięci mojej mamy
Kazimierz Surzyn
zgromadzę w nim
parę pięknych wspomnień
dorzucę kilka garści nadziei
planów oczekujących
na właściwą chwilę
aromatów porannych
kawowych radości
zachwytu nad pięknem świata
i dobrem
które tkwi
na przekór wszystkiemu
w człowieku
wplotę w jego treść
baśnie i marzenia
lecz tylko takie
które spełnić się mogą
dodam wiarę
w szczęśliwą miłość
podziw dla urody
natchnienie przytuleniem
i podzielę się nim z tobą
Oskar Wizard
Nad umysłem tracę kontrolę
Jest ze mną złość i samotność
Może, zostanę tylko na chwilę
Jednostajnością stała się płaczliwość
Tonę w oceanie myśli
Samotna wśród ludzi
Ludzie nóż w plecy wbili
Może ktoś i mnie z bezwładu wybudzi.
Miłości nadajesz nowy sens.
Patrzysz wnikliwie oczami serca.
W bogatym rytmie twego ciała
żyje miłość , która jest owocowaniem.
Kochasz mnie za to że jestem.
Śmiejesz się i jak Dobry Anioł
wskazujesz rozsądne wyjście,
na nowo układasz życie.
Jakie to piękne, że jesteś.
Masz takie czułe serce
piękne twoim pięknem
a miłość twoja jest odpowiedzialnością
słuchaniem, bezinteresownością,
kwitnieniem,
uszczęśliwianiem.
Kazimierz Surzyn
Od wszystkiego o czym teraz myślę
znaczysz o niebo więcej
zapominasz o sobie wiele dajesz
nie chcąc niczego w zamian
Nie wychwalasz swoich zasług
ale dzielisz znoje życia
trwanie wzmacniasz siłą
z tobą miesza się chwila i wieczność
Za mało powtarzać
że kocham cię nad życie
Ty jesteś dla mnie
całym światem i niebem
Kazimierz Surzyn
wiersz
wyfrunął z moich dłoni
zawirował jak liść
na wietrze
dosiadł jego skrzydła
ozłocił słońce
rozlał na niebie błękit
rozpalił gwiazdy
osrebrzył księżyc
rozpędził chmury
spłynął deszczem
aby upaść
u twoich stóp
błyszcząc
jak diament
wiedział
że wychwycisz
jego puentę
ja też
Oskar Wizard
(fot. Autor na Al. Piłsudskiego w Gdyni)
zaloguj się w moim sercu
niech cały procesor zaiskrzy
zajmij pamięć RAM całą
będzie to proces najmilszy
obejmij software antywirusem
wgraj ciut poezji na dysk twardy
osłodź net wirtualnym całusem
aż mi wiatraczek zatańczy
wniknę w twą przestrzeń pendrive
zajrzę wgłąb uroczego monitoru
emulujesz obrazy tak śliczne
będą rozkoszą wieczoru
Oskar Wizard
Pełnią Życia
Śmiercią Zmartwychwstaniem
Przypływem Odpływem
Kwiatem Wiecznością
O Wszechświecie
Panie Dusz
O Królu Edenu
Świątynio Miłosierdzia
Kazimierz Surzyn
Czym tak naprawdę życie zmierzyć,
w jaki sposób wyrazić, jak przeżyć
wiedząc, że jest ono cudem
i każdego dnia ogromnym trudem.
Wpatrzony w tysiące starych twarzy z nadzieją,
przechodzących miliona mas aleją,
myślę starzy ludzie ze zmarszczkami na twarzy,
co się jeszcze w ich życia jesieni, a może zimy zdarzy?
A przecież każdy z nich był kiedyś młody,
tak samo jak ja teraz zwyczajnej swobody,
dążył do celu, idee przednie miał,
odszukać w życiu prawdę chciał.
Też będę stary od lat gorąca,
podobny do spotkanych twarzy tysiąca,
mój żywot niczym sekunda przeminie
i w księdze zapisanych obrazów się zamknie.
Ważne by twarz z rysami zmęczenia,
z przeżytych dni wyrażała moc zadowolenia,
tymczasem do przodu razem z wichrem gnam,
a przeszłość spełnioną bądź nie, za sobą zostawiam.
A gdy nadejdzie ostateczny kres mojej drogi
i zatrzyma się na zawsze mój zegar srogi,
zaś śmierć białym szalem mnie obejmie,
może wtedy mą duszę Bóg do nieba przyjmie.
Kazimierz Surzyn
Jesteś jak górski strumyk,
co daje moc przetrwania.
Powstałaś z promyków księżyca
aby ciemność barwić na jasno.
Rozkwitasz każdego ranka,
niczym pierwiosnek pachniesz wiosną.
Jak przebiśnieg pokonujesz trudności,
by potem żyć pełnymi garściami.
Widzę cię w żółtookich różach,
w kapeluszu z pelargonii,
w kształtach barwnych frezji,
w cieple słonecznych astrów.
Tak miło z tobą pić herbatę,
zasnąć u twego boku.
Rano popatrzeć na ciebie
i cieszyć się twoim oddechem.
Kazimierz Surzyn
Miłość życia spotkałem
dotknąłem
i uczyniłem naszą
znalazłem żywe uczestnictwo
i tak całym sobą
płonę.
Nasza miłość
idzie
w parze z Dekalogiem
i Ośmioma Błogosławieństwami.
Jest w miłości
szaleństwo
bo taka musi być miłość.
Nic to że są
różnice.
Właśnie to jest cudowne
w miłości
pięknie się różnić
by z nudów nie umrzeć.
Ważne by iść w tym
samym kierunku
ku Bogu
który jest początkiem
miłości
cywilizację miłości wciąż
budując.
Kazimierz Surzyn
Z Miłości wszystko inne wypływa
Ona świat człowieka życie i przyrodę zdobywa
Miłość jest źródłem wszystkiego
Jest stanem żywota najlepszego
Gdy Miłości nie ma
Sensu życia też nie ma
Miłość stawia wymagania
Żąda ich spełnienia
Wszyscy potrzebujemy miłości bez egoizmu
Właśnie Miłość chce altruizmu
Nie uczucia mglistego czy ślepej namiętności
Szukamy prawdziwej pięknej i czystej Miłości
Która wyraża się w autentycznym
Uczuciu gorącym wiernym
Chce o drugą połówkę troszczenia
Całym sobą się jej poświęcenia
Trudów i radości życia dzielenia
Dobra kochanej kochanego zaspokojenia
Bardziej niż dobra własnego
W Miłości życia najcudowniejszego
Kiedy już Miłość złapiesz
Z serca jej nie wypuszczaj
Bo potem żałować będziesz
W miłości na zawsze zamieszkaj
Pozwól Miłości się porwać
Jak te liście z drzew co lecą
Wraz z wiatrem w nieznane
Kazimierz Surzyn
Zapachem ziemi seledynem rozkwita
tu coś kwitnie tam przekwita
jest wielkim zielonym pazurem
lekkim łagodnym powiewa wiatrem
ptasie koncerty cudowne prowadzi
których brzmienie moje stresy łagodzi
ckliwe ciepłe promienie przemyca
magicznością mi serce zachwyca
duszę moją wygina z oczarowania
jak ciało w pozach tańczenia
...
Szlachetną rajską zielenią buchnęła
wonią wielokwiatową światem zawładnęła
wyznała sadom szaloną miłość
której owocem jest pąków bujność
Kazimierz Surzyn
Biała od Orła bieli
Czerwona od ran niewoli
Tyś krwotok mąk powstrzymała
I opór naszych wrogów złamała
Teraz rozkładasz skrzydła dumnie
Dbasz o nasz Dom zaradnie
W Bogu pokładasz nadzieję
Z Honorem zapisujesz narodową epopeję
Kazimierz Surzyn
Białe chmury jak kochankowie
wtulone są mocno w siebie
niebo przemówiło pierwszymi błyskawicami
oczy radują się niebieskimi turkusami
w ciszy śniegi ducha wyzionęły
skruszone lody w rzece utonęły
ziemia po kolana jeszcze w błocie brodzi
słońce leniwie zza mgły wschodzi
wpada w kałuże mleczne i szare
czarne jak węgiel i rudawe
osusza je jasnożółtymi ustami
i coraz cieplejszymi promieniami
już przyrody serce zielenieje
rychłe przyjście wiosny anonsuje
Kazimierz Surzyn
Delektuję się tobą jak jabłkiem na śniadanie
to rajskie w niczym ci nie dorównuje
jak winem co sto lat fermentowało krwią
wezbranych uniesień rozlanych po moich
ustach wyjałowionych w ciągu dnia
niczym pole kilka lat nieurodzajne.
W zakątkach zamknięty w egzotyczne światy
nowe słodycze niebanalne odkrywam
język zaplątany w sieć nic nie mówienia
jestem tak luźny że już prawie nie ja
wznoszę się spadam w dół to znów
staję na górze i znowu pikuję w dół
na dole jest więcej ognia i życia
jestem tak blisko ciebie bliżej się już nie da
nucę w zachwycie piosenkę zmysłową
permanentnie siebie powtarzamy
w sercu jedno drugiego mamy
Kazimierz Surzyn