na
szczycie
skalistym
postawiłem
moje stopy -
spojrzałem w dół
tam tylko głęboka
prze-
paść
nie wiem dlaczego
w tym właśnie miejscu
robię rachunek sumienia
myślę o wszystkich upadkach
odprawiam życiowe nieszpory
doświadczam prawdy słów
że szczyty zbliżają
do Pana Boga
Szwajcaria, sierpień 2010
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Uchwycić tę przestrzeń zieleni
i przebijające między drzewami wiązki promieni
poezję przy wiatru akompaniamencie
i zapach drzewostanu najmilejszy na świecie
Stoją dumne między niebem a ziemią
z rozłożystymi gałęziami co urodą mnie karmią
z wierzchołkami wbitymi w chmury
niczym Boskie posągi natury
Ze szczytu patrzę na wielkość przyrody
bujność traw i lasów przez Boga stworzonych,
na skały odbijające promienie słońca
i strumyk co się w nim kąpie niebo.
Zapatrzony zapominam o krzywdach życia,
tych doznanych i urojonych przez siebie,
wiatr koi złe wspomnienia, co giną w borze
z nut szumu wydobywa moje przebaczenie.
Wśród dźwięków i kolorów górskich,
buduję w sobie nową hierarchię wartości,
sens życia z którym byłem na bakier,
każe mi wzrastać ponad swoje Ego.
Kazimierz Surzyn
jutro skoro świt
wyruszymy na szlaki
zostawimy w domu
oswojone zmartwienia
młodzieńcze zrywy
weźmiemy do plecaków
chwycimy w płuca
szalone marzenia
ugasimy pragnienie
uczuciem źródlanym
w przepaść zrzucimy
skostniałą niemoc
i winy przeszłości
przy kapliczce przydrożnej
modlitwę zanucimy
razem ze skowronkami
i tacy promienni
jak niebiańskie duchy
piąć się będziemy
ku górze
wyżej
i wyżej...
tam gdzie błękity nieba
Autor: Don Adalberto
Słońce powoli skwar studzi
uwielbienie mojej duszy budzi
jasno - żółta kula z domieszką pomarańczy
teraz w dół wąskim przesmykiem się toczy
Paletę barw rozlewa po niebie i wodzie
i po mojej rodzinnej zagrodzie
pieści me serce ostatnimi promieniami
bije mi w oczy tęczowymi smugami
Mój krzyk zachwytu ptaki Bogu zanoszą
ukłony wiatry zdumione wznoszą
świerszcze na skrzypcach tobie grają
chóry anielskie niechże ci śpiewają
Kazimierz Surzyn
Spraw dobry Panie Boże,
aby mi nikt
dobrych rad
nie dawał...
Żeby już nikt
więcej nie pouczał...
Kiedyś słuchałem
i prawie miałem zawał.
Nie chcę też aby ktokolwiek
moje sumienie nawracał.
Mam dość roboty,
dzięki Twoim zleceniom.
Zbędne jest więc,
by ktoś w tym
przeszkadzał.
Moje życie
w szczęśliwsze
się zmienia.
Proszę, aby nikt
w moim losie
nie zamieszał.
Niech raczą się więc sami
swoimi mądrościami.
Niech sądzą,
że mówią
w Twoim imieniu.
To w końcu sprawa
tylko między nami.
A oni?
Może kiedyś
swoje życie
w lepsze
odmienią?
Mam grono Przyjaciół,
miłości też nie brakuje.
Mam cele w życiu,
tematy do rozmów...
Lubię słuchać i mówić,
co serce czuje.
Uwielbiam mądrych ludzi,
unikam osłów.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Pełnią Życia
Śmiercią Zmartwychwstaniem
Przypływem Odpływem
Kwiatem Wiecznością
O Wszechświecie
Panie Dusz
O Królu Edenu
Świątynio Miłosierdzia
Kazimierz Surzyn
Czym tak naprawdę życie zmierzyć,
w jaki sposób wyrazić, jak przeżyć
wiedząc, że jest ono cudem
i każdego dnia ogromnym trudem.
Wpatrzony w tysiące starych twarzy z nadzieją,
przechodzących miliona mas aleją,
myślę starzy ludzie ze zmarszczkami na twarzy,
co się jeszcze w ich życia jesieni, a może zimy zdarzy?
A przecież każdy z nich był kiedyś młody,
tak samo jak ja teraz zwyczajnej swobody,
dążył do celu, idee przednie miał,
odszukać w życiu prawdę chciał.
Też będę stary od lat gorąca,
podobny do spotkanych twarzy tysiąca,
mój żywot niczym sekunda przeminie
i w księdze zapisanych obrazów się zamknie.
Ważne by twarz z rysami zmęczenia,
z przeżytych dni wyrażała moc zadowolenia,
tymczasem do przodu razem z wichrem gnam,
a przeszłość spełnioną bądź nie, za sobą zostawiam.
A gdy nadejdzie ostateczny kres mojej drogi
i zatrzyma się na zawsze mój zegar srogi,
zaś śmierć białym szalem mnie obejmie,
może wtedy mą duszę Bóg do nieba przyjmie.
Kazimierz Surzyn
Oczy to wyraz, oczy to słowo
całe długie zdanie.
Oczy to oddech, oczy to myśl,
barwne, nieme opowiadanie.
W oczach zawarty jest cały świat,
uderzenie fal o skalisty brzeg,
głębokość bezkresnego oceanu
i zachód słońca za ogrom bezmiaru.
Oczy to błękitne niebo,
czasem otulone ciemnymi chmurami,
to taki rym zawarty między życia stronicami.
Oczy to morskiej latarni blask,
gwiazdki świecące tęczy kolorami.
Oczy są drogowskazem dla zabłąkanych,
uściskiem dłoni i pomocą zagubionym,
uśmiechem pocieszenia, otwartymi ramionami.
Oczy to blask wspaniałego dnia,
szczęście niepojęte malowane kłosem zbóż,
ogrodem kwiatów, odbiciem lasu w stawie.
Ta radość w oczach w chwili zakochania.
Ten smutek po stracie najdroższych osób.
Bystre, zdrowe oczy to Boski dar,
za który Ci składam dzięki, Panie!
Dlatego nie odwracajmy głowy
Nie bójmy się patrzeć prosto w oczy!
Kazimierz Surzyn
Miłość życia spotkałem
dotknąłem
i uczyniłem naszą
znalazłem żywe uczestnictwo
i tak całym sobą
płonę.
Nasza miłość
idzie
w parze z Dekalogiem
i Ośmioma Błogosławieństwami.
Jest w miłości
szaleństwo
bo taka musi być miłość.
Nic to że są
różnice.
Właśnie to jest cudowne
w miłości
pięknie się różnić
by z nudów nie umrzeć.
Ważne by iść w tym
samym kierunku
ku Bogu
który jest początkiem
miłości
cywilizację miłości wciąż
budując.
Kazimierz Surzyn
Biała od Orła bieli
Czerwona od ran niewoli
Tyś krwotok mąk powstrzymała
I opór naszych wrogów złamała
Teraz rozkładasz skrzydła dumnie
Dbasz o nasz Dom zaradnie
W Bogu pokładasz nadzieję
Z Honorem zapisujesz narodową epopeję
Kazimierz Surzyn
Może śmierć
będzie wolnością
ocaleniem
od codziennych bolączek
Może w zaświatach
spełnią się wszystkie
Przemka marzenia
Do zobaczenia
drogi przyjacielu
Kazimierz Surzyn
Umarł Przemek
narciarz
serdeczny przyjaciel
wrażliwy piękny sercem
idąc przez życie
mimo problemów zdrowotnych
niósł pomoc radość innym
uśmiechnięty tryskał witalnością
w aureoli bliskości życzliwości
O ironio losu
właśnie dzisiaj
pada śnieg
jego narty
poniosą go prosto
do Nieba
Żegnaj przyjacielu
Wieczny Odpoczynek
Racz Mu Dać Panie...
Kazimierz Surzyn
Tobie zawdzięczam
po Boskiej drodze
kroki
Tobie zawdzięczam
wiarę w szczęście
i życie
Tobie zawdzięczam
otwarcie prawdy
o sobie
Tobie zawdzięczam
lekkość duszy
czułość
Tobie zawdzięczam
cenne zauroczenie
kocham
Tobie zawdzięczam
cudowną postawę
miłości
Kazimierz Surzyn
,,Boże,
użycz mi Pogody Ducha,
Abym akceptował tych,
których nie mogę zmienić,
Odwagi, abym zmieniał tego,
kogo mogę zmienić,
I mądrości, abym zrozumiał
że tym kimś jestem ja."
(Modlitwa o Pogodę Ducha)
Pozbawieni
autentycznej tożsamości.
Dorastający
wśród sprzecznych sygnałów.
Nieznający w dzieciństwie
pojęcia miłości.
W sidłach lęków,
urazów i żalów.
Lecz teraz możesz już
uzdrowić dziecko,
które tkwi w tobie.
Zdrowienie zaczyna się,
gdy wyjdziesz z izolacji.
Jest przecież wielu,
którzy żyli podobnie.
Takich jak ty
spotykać zacznij.
Poznasz na nowo
pojęcia szacunku,
humoru i łagodności...
Twoje życie
w szczęśliwsze się zmieni.
Poznasz też sekret
prawdziwej miłości.
W tym wszystkim
nowi Przyjaciele
są niezbędni.
Oskar Wizard
słowo stworzone
w sposób
tak piękny
że sercu dodaje skrzydeł
w rymach odnajduje
melodię zmysłów
pieszcząc doznania
pięciolinią
wyrazów
bez rymu
zaś
pędzi
jak oszalały ogier
płynie
jak wodospady
kruszące skały
rozbija zaskorupiałe
przekonania
zerwane z uwięzi
reguł
próbuje przytulić
myśli
przyspieszyć
tętno
rozgrzać ciało
lub wprost przeciwnie
zmrozić celną puentą
niespodziewanie
docierając
do źródła
wszystkich lęków
bywa też lekiem
na wszelkie obawy
gdyż ma moc magiczną
zdolną
uzdrowić duszę
lub obudzić
drzemiącą
miłość
a wszystko to
tylko dla Ciebie
Czytelniku
Oskar Wizard
życie jest jedno
powtórki nie będzie
choć tak chcieliby
buddyści
to nie gra
w której masz
jego wielokrotność
i nie trwa
też zbyt długo
w skali kosmicznej
to zapałki błysk
marnotrawione
i niedoceniane
w ciągłym biegu
donikąd
lub przesypiane
dzisiejsza chwila
oddawana
snom o wielkości
w dniu jutrzejszym
albo
tęsknotom
za chwilami
które nie powrócą
życie jest jedno
powtórki nie będzie
warto być dobrym
to jedyna waluta
która
może mieć wartość
w transakcji
Piekło-Niebo
Oskar Wizard
jest taka chwila
w wigilijnej ciszy
że słychać
kroki Pana Boga
chodzącego wokół stołu
w półmroku
rozświetlonym
choinkowymi lampkami
które nagle przygasły
widać cienie tych
których zabrakło
na spotkaniu
łzy wzruszenia
ukryte pod powiekami
jakby chciały zapytać
czy za rok
spotkamy się
w tym samym
gronie
jak dobrze
że przyszli ci
na których
czekaliśmy
wypatrując przez okno
i przy okazji
poszukując
pierwszej gwiazdy
na szczególnie tajemniczym
dziś wieczornym niebie
taka magia
najgłębszych wzruszeń
jest tylko raz
w roku
Oskar Wizard
Przechadza się Pan Bóg
po kwiecistej łące.
Baraszkują koło lwa
dwa zające.
Wszyscy jedzą owoce,
bo mają witaminy.
Krótko mówiąc,
każdy tu jest szczęśliwy.
Oprócz witamin
są też związki sojowe.
Nie trzeba jeść mięsa,
owoce są zdrowe.
Nie ma tu wojen,
ani głodu.
Słońce cieplutko świeci,
nie ma więc chłodu.
Jak Noe,
wszystkie gatunki
Bóg uratował.
Oprócz zdradzieckich węży,
tym łby porachował.
Lecz nowy problem
się wyłania.
Stwórca chce znów
sadzić drzewo
dobrego i złego
poznania.
Czy zbawieni
jak dawniej
nie upadną?
Co będzie,
gdy owoców zła
dopadną?
O tym zapewne
sami się kiedyś
przekonamy.
O ile już teraz
w paszczę węża
nie powpadamy.
Oskar Wizard
mógł mieć
wszystkie królestwa
i korony
mógł władać
całymi narodami
mógł być
przez Anioły
na rękach noszony
mógł też
wywyższać się
nad nami
odrzucił bogactwo
i wygodne życie
odrzucił wszelką władzę
nad innymi
odrzucił wygodę
i obce Mu było tycie
odrzucił uczonych w piśmie
przebywał z odrzuconymi
jeśli więc
chcesz Mistrza
naśladować
po prostu
na Jego życiu
się wzoruj
będziemy
rocznicą narodzin
się radować
lecz to
co chciał przekazać
sercem poczuj
Oskar Wizard