Słońcem mi będziesz,
gwiazdą na niebie...
Kwiatem rozwijającym
o tej samej porze.
Będziemy wciąż blisko siebie.
Bo niepewności już nie zniosę!
Przepiękne słowa
wzbudzają zachwyty.
Lecz cóż są warte,
gdy brak stałości?
Taka przyjaźń
jest na niby...
Wierność zaś
jest fundamentem
miłości.
Będę więc pielęgnował to,
co w tobie ukochałem.
Odnajdziesz
wsparcie i pewność
we mnie.
Będziemy jedną duszą,
sercem, ciałem!
Szlakiem radości
i najpiękniejszych
wspomnień.
Oskar Wizard
Opadła ręka
na wiersz niedokończony...
Atrament pokrył
szaleńcze wypociny.
Radością chwila ta była
dla żony...
Szczęściem
dla całej rodziny!
Redaktor odetchnął,
gdyż miejsca na serwerze
już brakowało.
Nikt tego nie czytał
oprócz znudzonych życiem dam.
A jemu łamania klawiatur
było mało...
Poza tym był to burak
i cham!
Ucieszyli się ze śmierci
pozostali poeci.
Odpadła im
uciążliwa konkurencja!
Drażni gwiazda,
która wciąż świeci.
Cieszył się prokurator,
bo poetę
czekała znów
amnestia.
Przy zwłokach usiadł
Anioł z Diabłem,
(obaj zasmuceni).
Autor nie pasował do Piekła,
a tym bardziej do Nieba.
Skoro czas wypełnił się
na tej Ziemi...
Na zawsze do Czyśćca
zabrać go potrzeba!
Będzie tam robił to,
co do tej pory...
Pisał wiersze
czytane przez kilku przyjaciół
i dywizję wrogów.
I tylko rodzina
wieść będzie spory...
Dlaczego za tą twórczość,
nie dorobił się
skrzydeł ani... rogów?!
Oskar Wizard
Nastąpiło
niespodziewane zderzenie.
Spotkała się miłość z pokorą.
Co dzisiaj twoje serce wybierze?
Co twoi znajomi wybiorą?
Już słychać,
że konflikt się zrodził!
Bo popiół
wyklucza miłosne wyznania.
By wszystkich pogodzić,
jeszcze ten się nie urodził...
Więc wstrzymaj oddech
i zakończ wzdychania?
Lecz jak dziś nie kochać,
kiedy dzień tak wiosenny?
Pomóż mi
rozwikłać konflikt
mój Boże!
Nigdy moich próśb
nie był to trud daremny...
Będę dziś wzdychał
w ciszy i pokorze!
Oskar Wizard
Kładę poezję
pomiędzy ogień i wodę.
Śpiewem niech będzie
w krainie milczenia.
W jałowe dni
wplotę wersy słodkie.
Niech los
w lepszy
pod jej wpływem
się zmienia.
Będzie słonecznym promieniem
w pochmurny dzień.
Skargą,
gdy krzywda
będzie się działa.
Rozproszy
każdego smutku
cień...
Gdyż w sercu
doświadczonego życiem
powstała.
Oskar Wizard
Wszystko, co cenne
ukryte jest w rodzinie.
Dzieci radość dają
i uczą poświęcenia.
Przy żonie
życie atrakcjami
płynie.
Mieszanka reprymend
i przytulenia.
Pieniędzy
nigdy nie jest
zbyt wiele.
Nie mogą być celem
samym w sobie.
Rodzina to więcej
niż przyjaciele...
Nawet gdy czasem
dostajesz po głowie.
Twoi rodzice
życie ci dali.
Dzieci zaś są
twojego ja
kontynuacją.
Najlepiej abyście
się z żoną
uzupełniali...
Wnuki będą
życia wspaniałą
kulminacją.
Oskar Wizard
twoja nieśmiałość uśmiechu
oraz przeciągłe spojrzenia
wiodą myśli do grzechu
pragnę namiętnego przytulenia
ten pierwszy pocałunek muśnięty
podany wargom przez oka mgnienie
jest dla duszy najsmaczniejszy
tak jak delikatne przytulenie
drżysz
rozbudzona szeptem rozkoszy
słodka tęsknota płonie pragnieniem
dotykam z zachwytem aksamitne włosy
obietnicą radości zwanej spełnieniem
Oskar Wizard
budzisz się rankiem
w nadziei że zawiruje świat
i wszystko co wyśniłeś
spełni się
w rzeczywistości
biegniesz do drugiego Czarodzieja
i dajesz pragnień kwiat
on dzieli się swoim kwiatem
przyjaźni
doświadczeń
i miłości
gdy dzień pochmurny
a smutek serce wypełnia
kto jak nie On
pocieszy Cię
w sposób wręcz magiczny?
wspieramy się magią myśli
a wtedy sen się spełnia
słońce zawstydzone powraca
a świat jest znów śliczny
zapytasz zapewne
kto jest takim Czarodziejem?
to właśnie Ty
bo magia doznań
w Tobie się dzieje...
Oskar Wizard
rozbudzam wyobraźnię
lawendowym westchnienniem
wstążką słoneczną
płynę
aż do
srebra północy
ocean nieba
drży w ekstazie
sercu nadają rytm
słowa miłe dla duszy
muśnięcia motylich skrzydeł
słodkich komplementów
pełne ekstazy spojrzenia
i gorące przytulenie
dwa ciała splecione pożądaniem
wargi splecione pocałunkiem
kojąco
wzruszająco
w ramionach kobiecej czułości
Oskar Wizard
Było nie brać,
tego jabłka
od Ewy!
Bo czy nam źle było
w baśniowym raju?
Aniołki wykonywały
swój lot podniebny...
Potem golonką
karmiły nas
w cudownym gaju...
Nie powiem,
miłość to uczucie piękne...
Lecz ile się trzeba
przy nim nastarać?
I złość,
jeśli były to
wysiłki daremne...
Albo też łączyć się
i w gniewie
rozstawać!
Więc zamiast lenistwa
mamy teraz kochanie...
Chociaż częściej
zamiast seksu
boli ją głowa...
Każdy tygrys
misiaczkiem
wnet zostanie...
W nagrodę
na wczorajszym rosole
pomidorowa!
Oskar Wizard
W każdej sprawie,
musi wyrazić zdanie!
Najbardziej w tej,
której nie pojmuje.
Obrazić kogoś,
to jego największe
kochanie.
To nic,
że mu się wątroba
już psuje.
Bo jad
jest naturalnym
hejtera pokarmem.
Wyobraża sobie
swój nick
jako tarczę bohatera.
Bluzg dla niego
jest jak dla małpy
bananem...
Odreagowuje to,
co w życiu nazbierał.
A jest to wręcz
niewielkie dokonanie...
Gdyby miał bujne życie,
nie siedziałby
przed monitorem...
Nie dla niego pieniądze
ani wiekie kochanie...
Tygrys bez twarzy,
z dziadowskim honorem.
;)
Oskar Wizard
Facet to świnia,
a nawet podły zwierz...
Najchętniej wylegiwałby się
całymi dniami na kanapie...
Masz chęć go wygnać
lecz dobrze wiesz...
Że miło jest gdy
cię wpół złapie!
Facet to świnia,
a nawet kawał leniwca...
Choruje nagle,
gdy ma zrobić odkurzanie...
Zbyt często wieczorami
zagląda do piwa...
Lecz uwielbiasz,
gdy mówi Ci:
Kochanie!
Od wieków trwa
zaciekła wojna płci.
Raz dominują mężczyźni,
innym razem kobiety...
Lecz lubisz, gdy facet
o tobie wciąż śni...
Bo bez siebie
nie możemy żyć,
niestety.
;)
Oskar Wizard
(08 luty 2018 r.)
(wiersz nr 2500)
Na każdym rogu
patrzą się na mnie
z głodem...
Podstępne choć smaczne
bomby kaloryczne...
Mam pożreć je,
nie pytać co potem?
W promieniach słońca
błyszczą lukrem
ślicznie!
Chciałbym zatracić się
w rozpuście pączkowej...
Lecz jeśli mam tyć,
to tylko z tobą!
Cieszmy się razem
na Uczcie Czwartkowej!
Niech pączek
będzie dzisiejszego dnia
ozdobą!
Oskar Wizard
(08luty 2018r.)
Jak dobrze,
że to szaleństwo
już mija!
Usta lepią się wciąż
od lukru i dżemu...
Były tłuste pączki,
jestem teraz i ja!
Pozostałych dziesięć
oddam komuś bliskiemu?
Pewnie to wina
cukierników spisku?
Chcieli sprzedać nam
olbrzymie zapasy?
Brzuch mi opada
coraz bardziej nisko!
Od jutra idziemy biegać
do parku
i w lasy!
Oskar Wizard
Już wiesz,
że wszystko
jest na swoim miejscu.
Czujesz, iż pośpiech
teraz nie jest wskazany.
Możemy przez chwilę
poświęcić się szczęściu.
To dobry czas,
właśnie nam
podarowany.
Płyną powoli
spokojne i radosne myśli.
Wczorajsze dni
jak sen nostalgiczny zgasły.
Powiedz, czy można
wspanialszą chwilę wyśnić?
Miód słodzi serce
i umysł jest jasny.
Czuję, że blisko jesteś
swoimi myślami.
Jest to do szczęścia
powód kolejny.
Ta magia płonie
wprost między nami.
Świat staje się miły,
po prostu piękny.
Oskar Wizard
(06.02.2018)
Buduję wciąż przestrzeń
za nadzieje nowe.
Jutrzejszym dniem
pragnę witać bohatera...
Poprawić kilka wad,
hodować zalety...
Dlaczego nie mogę tego
osiągnąć teraz?
Marzę też,
aby o dniu wczorajszym
zapomnieć.
Dniu, który szepcze
o niedoskonałości.
Będę wciąż doskonalić
duszę i ciało...
Aby znaleźć się
w kręgu
twojej miłości.
Oskar Wizard
(06.02.2018)
Lubimy wymyślać słowa
dla tego, co niepoznane.
Mówisz więc Bóg
i w tej chwili
go stworzyłeś.
Nauka zaś zna teorie,
które są niezmierzalne...
Odpalasz atomową bombę
lecz nie wiesz
jak to zrobiłeś.
Co trzyma
elektron z protonem
na uwięzi?
Ktoś twierdzi,
że Wszechświat
kiedyś całkiem się
rozrzedzi...
Inny zaś,
iż przeciwnie
- do czarnej dziury
się zwęzi...
Pokaż mi,
gdzie w tej chwili
są dusze
i Wszyscy Święci?
Rozpadają się książki
od moli i starości...
Kiedyś zatrzymają się
serwery internetowe...
Urodzi się ostatni
spośród ludzkości...
Pojawią się inne
gatunki dominujące.
Wymyślamy wciąż słowa
dla tego, co nowe...
Tak jakby mowa
była największym
osiągnięciem.
A jeśli przestrzeń
jest zjawiskiem
wielowymiarowym?
Zaś My
spośród wielu,
niewielkim
eksperymentem?
Oskar Wizard
(06.02.2018)
Na serca dnie wyryłem Twoje
osobiste inicjały
w pamięci mam wciąż uśmiech
Twój czarowny i wspaniały
gdy razem idziemy przez życia
naszego ścieżki
słońce gorętsze a nieba kolor
bardziej niebieski
róże pachną słodziej
i są bardziej purpurowe
i samo życie jest ciekawsze
świeższe i nowsze
biegnijmy razem przez lasy
łąki i czarowne gaje
w zachwycie
niech pamięć dnia
dzisiejszego
w nas zostanie
Oskar Wizard
tam gdzie dzień
tonie w blasku
w miejscu
w którym noc króluje
późnym wieczorem
i o pierwszym brzasku
pytam jak się czujesz
chcę poznać
twoje najskrytsze marzenia
przytulić wszystkie smutki
oraz radości
pomóc pragnienia gorące
spełniać
odkrywać razem
tajemnice miłości
być razem
choćby dookoła
nie było już nikogo
malować w ogrodach
kwiaty najpiękniejsze
rozpalać słońce
chociaż jest wysoko
z łez wzruszenia
tworzyć perły
najczystsze
rozgonić chmury
zwłaszcza deszczowe
delektować się
szumem morza
i melodią strumyka
mieć wciąż natchnienia
świeże i nowe
i razem znikać
Oskar Wizard
Ludzie nie pragną wcale prawdy.
Wolą sen słodki jak arszenik.
Więc po co podawać coś na tacy?
Niech sami dojrzeją.
Gdy mówię coś o Bogu...
Twierdzą, że lepiej go znają.
Można być blisko kogoś i nie poznać go wcale...
A ja tylko mówię, nie chcę przekonywać.
W końcu nawet ewolucja wskazuje,
że warto zwiększać swoje szanse,
a nie czyjeś.
Gdy piszę o miłości, uderza konkurencja.
Tak jakbym chciał coś komuś zabrać.
Niech każdy dba o swoje szczęście.
Bo patrząc na cudze, może własne stracić.
Gdy wreszcie krzyczę lub śmieję się donośnie...
To ze spraw tak śmiertelnie poważnych,
że przybrały kształt zabawnej groteski.
Nawet nie mam żalu do obrońców spraw
doktrynalnych, budujących na nich kariery...
Lub zarabiających na tym cynicznie
wielkie pieniądze...
Mam odrobinę żalu do zwykłych ludzi dających
wciągnąć się w te gierki.
Wystarczy poczytać sprzeczne opinie i samemu
wyrobić sobie osąd.
Mam też odrobinę żalu
do poetów.
Opisują często samych siebie,
biednych i nieszczęśliwych...
Pokrzywdzonych przez los i ludzi.
Jednocześnie bardzo często
brak im odwagi,
aby zabrać odważnie głos
w sprawach bulwersujących
społeczeństwo...
Lub też jak chorągiewki
na wietrze trzymających się
jedynie słusznej linii.
Bo tak bezpieczniej?
Skąd więc to urojone oczekiwanie
na pozytywne zmiany?
Bo jak nie my,
to kto?
Tylko my możemy
zmieniać świat
i swój los.
Lecz do tego potrzeba
odrobiny odwagi.
Przecież życie jest krótkie.
Nie warto aby było małe.
W miarę upływu lat
odczuwam narastającą dolegliwość...
Coraz bardziej miłuję nieprzyjaciół
swoich.
Może czasem coś powiem,
bo milczenie oznaczałoby
zgodę na zło,
ale wybaczam im małostkowość.
Bo nie każdy może dojrzeć
do pełni Człowieczeństwa.
Czy wielki marmurowy nagrobek
ma być jedynym trwałym
dokonaniem życia?
Nie sądzę.
Oskar Wizard
Są wiersze pachnące
jaśminem
rozkwitające barwnym
tęczowym
bukietem
odurzające jak mocnym
winem
srebrnych dzwoneczków dźwięczące
echem
bywają także wiersze
cudowne
co serca samotne
do siebie
zbliżają
a zagubione łączą
ponownie
z oziębłych zaś lód
gorącem swym
skuwają
czasem pojawi się utwór
krok
zatrzymujący
co serca
na pustyni ludzkiej
bywa
wołaniem
pięknem swej prawdy
myśli
zajmujący
bo Twojej duszy
jest on
przesłaniem
/daj mi w prezencie
taki wiersz proszę
:)*
nadmiaru słodyczy
czasem nie znoszę.../
Oskar Wizard