Panie Anioł,
a może Anielico?
W końcu nikt waszej płci
nie zdradził ludzkości...
Wiem, że bardzo
piękne masz lico.
I słowa czułe,
pełne tkliwości.
Weź jednak
kawałek mojego krzyża
Aniele!
Przecież do pomocy
cię przydzielono.
Nie będziesz siedział
wciąż w obrazie
w kościele!
Już widzę,
że w gniewie
marszczysz czoło...
Jak mi pomożesz,
laurkę o tobie
wyślę do Boga.
Będę cię chwalić
aż pod same niebiosa!
Nasza współpraca
będzie owocna!
Aniołom
modlitwa człowieka
też bywa pomocna.
Oskar Wizard
Bezbrzeżny ocean
fotografii i słów...
Na nim laptopy
płyną jak dumne żaglowce.
Na wirtualnym niebie
stada cyfrowych aniołów.
W głębinach demony
budzące emocje.
Rodzą się uczucia
wśród wysp wirtualnych.
Niejedna syrenka
odnajdzie tu
swojego satyra.
Pełno tu historii
wielkich lub banalnych...
Serwerami mkniemy,
ty i ja...
Chcesz coś mi powiedzieć,
słyszę klawiatury szelest.
Może uszczypnąć
lub napisać coś miłego?
Jakie to dziwne,
nie ma tu życia
a jednak jest!
Jesteśmy blisko
raju elektronicznego?
Oskar Wizard
Już niepotrzebny
słoik lubczyku tobie.
W pracy nie musisz
udawać Tarzana.
Dziurawa pamięć
sumienia nie skrobie.
Nie zdradzi cię też
stara ukochana.
Małą masz rentę,
dlatego jesz wszystko
z zachwytem.
Nie pijesz kawy,
gdyż masz słabe serce.
Nie wyślą cię na wojnę
z karabinem!
Więc raduj się wielce!
Przeżyłeś rówieśników,
więc znowu wygrałeś!
Twoją przyszłość stworzy
stado rumianych księży.
Cieszysz się jak dziecko,
że z łóżka
dziś żywy wstałeś!
Wybaczą ci wszelkie potknięcia,
nie jesteś na rozumu uwięzi!
Oskar Wizard
Jam Jamioł Twój!
Witaj pod moimi skrzydłami.
Nie słuchaj innych ,
żaden zbój!
Otoczę Cię
rozkosznymi poezjami!
Możesz wszystko zyskać,
niczego nie stracić!
Nawet gdy wkurzam,
pobudzam do działania!
Przy mnie
będziesz się
uczuciami bogacić...
Jeśli zechcesz,
nauczę sztuki kochania.
Będę trwać przy Tobie
aż do nienawiści
albo ekstazy...
Uwierz,
że to Ty
o efekcie zadecydujesz!
Bo coś najpiękniejszego
może nam się przydarzyć...
Czy już mnie,
tak jak ja Ciebie,
miłujesz?
;)
Oskar Wizard
ukryte w szafie
zamkniętej
na klucz
ze stali
pokryły
notesy
i dawno zapomniane
kalendarze
jeszcze wczoraj tętniły
życiem
zachwycały
barwami
czterech pór roku
nadziei
fascynacji
spełnionych pragnień
i wiary
że wszystko
co dobre
może się zdarzyć
świat był
taki wielki
pełen tajemnic
i wielu możliwości
teraz zapewne
mają już tylko jedno
pragnienie
abym
otworzył
szafę zamkniętą
stalowym kluczem
i przeczytał je
czasem
bo wtedy
ożyją
Oskar Wizard
lubię ciepło twoich dłoni
zwłaszcza
wieczorem
pomiędzy
wczoraj i jutrem
gdy nadzieja
rozkwita
gwiezdnym pyłem
lub gaśnie
pośród snów
niespełnionych
lubię ciepło twoich dłoni
gładzących moje
wzruszenia
natchnienia
i niepokój
są balsamem
na wszelkie
zawirowania
w życiu
uwielbiam
twój dotyk
będący obietnicą
szczęścia
i nadzieją
że wszystko
jednak
ma jakiś
sens
Oskar Wizard
przycupnęło skromnie
pomiędzy
zakurzonymi książkami
i rozpalonym laptopem
może pozostawił
je któryś
z miłych gości
a może
upadło przypadkiem
podczas
ostatniego rozstania
bez gniewu
lecz z podtekstem
wychodząc z cienia
otrzepało
przydeptne
niepamięcią skrzydła
aby wznieść się
w okolice żyrandolu
bo słowa
nie lubią pozostawać
niezauważone
i bez odpowiedzi
próbowałem
złowić je
siatką na motyle
pamiątką z dzieciństwa
którą łapałem też
słowa dorosłych
tak zapalczywie
przeze mnie
gromadzone
jako sentencje
o życiu
byłem ciekawy
czy jest to słowo
przyjazne
może nawet zakochane
lub chce
mnie przed czymś przestrzec
niestety
słowo wyleciało
przez otwarte okno
w kuchni
w której gotowałem
właśnie kawę
aby delektować się
aromatem
napoju
i tego właśnie słowa
widocznie
nie trafiło na swój czas
było przeterminowane
albo skierowane do kogoś
innego
straciłem słowo
ale zyskałem
pytanie
bo świat nie znosi
próżni
Oskar Wizard
Chciałbym...
Spotkać się z tobą...
Na dróg rozstaju...
W połowie drogi,
między szeptem
i serca drżeniem.
Chciałbym...
Złowić w spojrzeniu...
Iskrę, która rozpali
niebo...
W połowie drogi,
między słonecznym zachwytem
i księżycową sonatą.
Chciałbym...
Umówić się z tobą...
Na zachód od Edenu...
Bo na wschodzie
straciliśmy już wszystko.
A ja chciałbym
odzyskać...
Ciebie!
Oskar Wizard
różom
nie wyrywam kolców
może mnie kiedyś
nimi obronią
omijam też wiatr
ma wiele
do zrobienia
dobrego i złego
bez zbędnej zachęty
patrząc na wierzby
popadam w zamyślenie
nad zakurzonym fortepianem
który od dawna milczy
a może nawet
płacze
jak one
w zakręcie strumienia
poszukuję
znaków tajemnych
które zwiastują
nasze kolejne
spotkania
i tylko niebo
niezmiennie
ukrywa
błękit
za żaluzją chmur
i tylko zegar
odmierza
nasz czas
tykając
niecierpliwie
ciekawe
czy coś
wie?
Oskar Wizard
Dobry treser nawet lwy nakarmi trawą.
Jeśli ktoś usilnie pragnie zmienić życie innych,
z pewnością przegrał swoje.
Tajemnica bogactwa? Chciwość.
Istnieje uczucie potężniejsze od miłości.
Jest to strach przed samotnością.
Demokracja. Sprytny pomysł bogatych
na sterowanie biedniejszymi.
Religia. Wyprzedaż nieba w promocji.
Najlepsze oferty na abonament.
Oskar Wizard
Chociaż pomiędzy nami
błyszczące serwery...
I między nami pola,
lasy, rzeki...
Jest we mnie zachwyt
niezmierny...
Że tęsknisz
i czekasz.
Chociaż znów
wprowadzili
program nowy...
Który wzbudził niesmak
zamiast zachwytu...
To znów jestem
chętny i gotowy...
Aby adorować cię
od samego świtu.
Oskar Wizard
niewiele dziś trzeba
aby wejść komuś na odcisk
wystarczy kolor skóry
płeć poglądy
czy preferencje
i już ktoś strzela
jadowity emocji pocisk
bo złe emocje
mają dziś
niesamowite wzięcie
podwójna moralność
święci wielkie triumfy
święte paciorki
przesuwają
drapieżne pazury
ja nadal wierzę
w herosów i nimfy
i że zły człowiek
oberwie kiedyś
z grubej rury
Oskar Wizard
(20.03.2013)
Znów zima ostrzy pazury.
A wydawało się,
że już blisko wiosny...
Wypłynęła z jakiejś dziury...
Pomimo to, jestem radosny.
Niech teraz odrabia
świąteczne lenistwo!
Niech przegrywa
z dzielnymi drogowcami!
Zgrzeje się i zniknie szybko!
Będziemy zachwycać się
pierwiosnkami.
Rozkwitną krokusy
i powrócą bociany!
Słońce rozpędzi sen zimowy.
Będę wciąż tobą oczarowany.
Na nasze wiosenne spacery
jestem gotowy!
Oskar Wizard
Płyną wiersze
po niebie
tysiącami.
A każdy
inną historię
opowiada...
O szczęściu,
samotności,
o tym
co między nami.
Jeden szybuje do gwiazd,
inny w przepaść opada.
Nikt nigdy
wszystkich nie odczyta...
Życia by przecież nie starczyło.
Czasem aż chciałoby się
autora dopytać...
Jak się to zakończyło?
Poezja przegrywa
z filmem
lub melodią...
A mimo to stwarza
wspanialsze doznania.
Te nostalgiczne
lub z naturą pogodną.
Są warte pokochania!
Oskar Wizard
Opadła ręka
na wiersz niedokończony...
Atrament pokrył
szaleńcze wypociny.
Radością chwila ta była
dla żony...
Szczęściem
dla całej rodziny!
Redaktor odetchnął,
gdyż miejsca na serwerze
już brakowało.
Nikt tego nie czytał
oprócz znudzonych życiem dam.
A jemu łamania klawiatur
było mało...
Poza tym był to burak
i cham!
Ucieszyli się ze śmierci
pozostali poeci.
Odpadła im
uciążliwa konkurencja!
Drażni gwiazda,
która wciąż świeci.
Cieszył się prokurator,
bo poetę
czekała znów
amnestia.
Przy zwłokach usiadł
Anioł z Diabłem,
(obaj zasmuceni).
Autor nie pasował do Piekła,
a tym bardziej do Nieba.
Skoro czas wypełnił się
na tej Ziemi...
Na zawsze do Czyśćca
zabrać go potrzeba!
Będzie tam robił to,
co do tej pory...
Pisał wiersze
czytane przez kilku przyjaciół
i dywizję wrogów.
I tylko rodzina
wieść będzie spory...
Dlaczego za tą twórczość,
nie dorobił się
skrzydeł ani... rogów?!
Oskar Wizard
Aluzje, milczenie,
przeciągłe spojrzenia...
Zachwyt nad różą,
choć schabowy
smaczniejszy...
Piękne słowa
wzbudzają natchnienie...
Choć prosty przekaz
jest ciut jaśniejszy.
Pytania bez związku,
choć gdzieś tam zmierzają...
Niekiedy obawa gasi twój głos...
Czasem mężczyźni
subtelności nie ogarniają...
Wołają: Tłumaczu
prędko tu chodź!
A ona dziwi się
bezustannie...
Przecież tak jasne
dawała sygnały...
Życie społeczne,
to nie jest kochanie.
Ważne, by odmienności
bez słów się przytulały.
Oskar Wizard
Kładę poezję
pomiędzy ogień i wodę.
Śpiewem niech będzie
w krainie milczenia.
W jałowe dni
wplotę wersy słodkie.
Niech los
w lepszy
pod jej wpływem
się zmienia.
Będzie słonecznym promieniem
w pochmurny dzień.
Skargą,
gdy krzywda
będzie się działa.
Rozproszy
każdego smutku
cień...
Gdyż w sercu
doświadczonego życiem
powstała.
Oskar Wizard
Kłębią się wciąż
i spokoju nie dają.
Jeden piękniejszy
od drugiego.
Słodzą sobie
lub zaczepiają.
Czy powstanie
coś wielkiego?
Lubią tak robić
internauci i poeci.
Bo każdy profil
to inne doznania.
Wszystko
się przecież
pomieści w sieci.
Fałszywy obraz
prawdę przesłania.
Mistrzowie potrafią
podrabiać płcie
obydwie.
Maksymalne ukrycie
własnej tożsamości!
Pamięć o kimś takim
szybko zginie...
Gdyż brak mu odwagi
albo godności.
Trudno być sobą
w czasach dzisiejszych.
Swoimi ustami
prawdę wyrażać...
Ktoś udawany
jest może piękniejszy?
Być sobą
potrafi niektórych
przerażać!
Oskar Wizard
Było to dziewczę
piękne jak marzenie.
Postać otoczona
czcią i adoracją.
Każde męskie serce
śniło z nim przytulenie.
Tymczasem dążyła
do babci z kolacją.
W lesie wilczysko
siedziało znużone.
Rozbłysły mu ślepia
na widok kąska.
Polował aby utrzymać
leniwą żonę.
Kapturek jednak,
to nie była
głupia gąska!
Od słowa do słowa
omotała wilczysko spragnione.
W sekrecie zdradził,
że chętnie czyta książki.
W ich bajce
miały być zbrodnie
popełnione.
Dziewczyna słodka,
a jego zawód... gorzki!
Nagle treść bajki
cudem się odmieniła!
Kapturek i wilk
poszli razem przez życie.
Babcia zaczajonego
na bestię
gajowego przytuliła...
Wilczyca już pracuje,
nie grozi jej utycie!
Oskar Wizard
Było nie brać,
tego jabłka
od Ewy!
Bo czy nam źle było
w baśniowym raju?
Aniołki wykonywały
swój lot podniebny...
Potem golonką
karmiły nas
w cudownym gaju...
Nie powiem,
miłość to uczucie piękne...
Lecz ile się trzeba
przy nim nastarać?
I złość,
jeśli były to
wysiłki daremne...
Albo też łączyć się
i w gniewie
rozstawać!
Więc zamiast lenistwa
mamy teraz kochanie...
Chociaż częściej
zamiast seksu
boli ją głowa...
Każdy tygrys
misiaczkiem
wnet zostanie...
W nagrodę
na wczorajszym rosole
pomidorowa!
Oskar Wizard