musimy ukryć się
przed chłodem
najlepiej
pod ciepłą pierzyną
poczekajmy jeszcze trochę
śniegi w niepamięć
odpłyną
nagle słońce
na złoto ożyje
trawa gwałtownie
się zazieleni
poczekajmy jeszcze chwilę
życie w wiosenne
się odmieni
będę szukał
śladów wiosny
zachłannie
wśród śpiewu ptaków
i pierwszych liści
znów nas
miłosne uczucie
dopadnie
marzenie gorące
się ziści
Oskar Wizard
(fot. z Google)
O! Wszystkie smutki moje!
Chciałbym swym wejściem
rozchwiać dłonie Twoje!
Lecz na mój widok
z miłym uśmiechem
cichną panie...
Niech więc
tak nadal
pozostanie.
Już dawno
się z tym
pogodziłem.
Bo chociaż sprawiam
odmienne wrażenie...
Romantykiem
a nie lowelasem
się urodziłem.
Już tego
w tym życiu
nie zmienię.
Nie dla mnie więc
wszelkie gorące romanse.
Tak sobie
tylko czasem
jakiś wiersz
popełnię...
Nie są to jednak
zaprzepaszczone szanse.
Bo dla tej,
która jest blisko,
wszystko spełnię.
Oskar Wizard
pierwsza
druga trzecia
czwarta
płynie czas
w rytmie
sekund tęsknoty
pora samotności
jest
nic nie warta
gdy wzbiera chęć
na czułości
piąta
szósta
siódma
kolejne chwile mijają
czy spotkać się dzisiaj
uda
kolejne nadzieje
znikają
potem
ósma
i dziewiąta
jakże puste te godziny
snuję się po mieście
i błąkam
chociaż czas
coraz bliższy
powitania
dziesiąta
a po jedenastej
samo południe
nagle jakaś
urocza postać
się wyłania
wyglądsz
cudnie
Oskar Wizard
,,Boże,
użycz mi Pogody Ducha,
Abym akceptował tych,
których nie mogę zmienić,
Odwagi, abym zmieniał tego,
kogo mogę zmienić,
I mądrości, abym zrozumiał
że tym kimś jestem ja."
(Modlitwa o Pogodę Ducha)
Pozbawieni
autentycznej tożsamości.
Dorastający
wśród sprzecznych sygnałów.
Nieznający w dzieciństwie
pojęcia miłości.
W sidłach lęków,
urazów i żalów.
Lecz teraz możesz już
uzdrowić dziecko,
które tkwi w tobie.
Zdrowienie zaczyna się,
gdy wyjdziesz z izolacji.
Jest przecież wielu,
którzy żyli podobnie.
Takich jak ty
spotykać zacznij.
Poznasz na nowo
pojęcia szacunku,
humoru i łagodności...
Twoje życie
w szczęśliwsze się zmieni.
Poznasz też sekret
prawdziwej miłości.
W tym wszystkim
nowi Przyjaciele
są niezbędni.
Oskar Wizard
kiedy jestem daleko
czuwam nad tobą
gwiazd rozmarzeniem
bo jesteś
najpiękniejszą nadzieją
i serca westchnieniem
kiedy jesteś daleko
płynę do ciebie
tęsknotą
bo tylko
w bliskości
odżywam radością
bądź więc zawsze
przy mnie blisko
abym nie tracił
swojego życia celu
widzę go wyraźnie
przy tobie tylko
moja miłości
i serca
przyjacielu
Oskar Wizard
list do ciebie napisałem
przeczytaj
bo nie jest długi
cieszę się
że Ciebie poznałem
jasny promyk słońca
w czas zimowej
śnieżycy i szarugi
dziękuję za listy
pisane
na płatkach róży
zapachem ich
jestem oczarowany
każdy czymś
pięknym mnie wzruszył
bo był przez Ciebie
ucałowany
chciałbym w liście
opisać
doznane dzięki
Twojej słodyczy
radości
lecz wszystkiego nie zmieszczę
na fiołków bukiecie
czy to jeszcze przyjaźń
czy znak miłości
jesteś najcenniejszą
perłą
na świecie
Oskar Wizard
pozwól mi zabrać cię
w tajemniczą podróż
rozmarzoną
zdobędziemy wszechświat
polecimy tam
i z powrotem
poczujesz radość
będziesz zachwyconą
chwyć mnie za dłoń
przytulę mocno
będziesz mi diamentem
złotem
zabiorę cię na najwyższe góry
wyobraźni
zanurzymy się
w największe głębiny
rozkoszy
czary wspaniałe
powstają z połączenia
jaźni
chcę widzieć twoje
zachwycone oczy
pozwól dotknąć
ciało szeptu gorącem
moje dłonie
dadzą przyjemne ukojenie
w przytuleniu
pojawi się
nowe słońce
namiętności i tęsknot
zaspokojenie
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Czy wierzysz
jeszcze w miłość?
Nawet po tylu
smutnych doświadczeniach.
Czy wierzysz w uczucia
darowane bezinteresownie?
A może twoje serce
w kamień się zmienia?
Nie odpowiadaj pochopnie.
Czy wierzysz
jeszcze w miłość?
W której nie będziesz
szczeblem cudzej kariery...
Ani kieszenią,
zaspokajającą kaprysy cudze?
Czy wierzysz,
że miłość pokona
wszystkie bariery?
Może poezja miłosna
jest sferą złudzeń?
Bo ja wierzę jeszcze w miłość.
Taką, w której fascynacja
w uczucie się zmienia.
Staroświecką, prawdziwą
i wręcz niemodną...
W której wszystko co dobre
się spełnia.
Dlatego duszę
mam wciąż
pogodną.
Oskar Wizard
nie zmieniłem się
nadal zamyślam się
na każdym przystanku
i lubię patrzeć
na ludzi
poszukujących
na ulicach miasta
sensu życia
nie zmieniłem się
może tylko częściej znikam
z domu
lubię wtapiać się
w tłum
szukając dobrych chwil
pozbawionych
romantyzmu
samotności
nie zmieniłem się
lubię spotykać
innych wędrowców
dzielić się
z nimi
odrobiną siebie
z dobrymi
pośmiać się serdecznie
a tych złych
przestałem już słyszeć
Oskar Wizard
znów doba
o trzy godziny
za krótka
zbyt mało czasu
zwłaszcza
na sen
i nie pomoże
żadna wymówka
choć czasem
w myślach
marzy się leń
plan
wstępnie rozpisany
na trzy dni
do tego dojdą
zadania losowe
chwili wytchnienia
brakuje mi
przydałby się
wypoczynek
choćby grypowy
nie czas jednak
na chorowanie
wszystko ogarnę
we właściwej
chwili
i jeszcze dopiszę
nasze spotkanie
ono dalszy galop
przez życie
umili
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Nie zostawia się psa samego w domu.
On przecież nie zna się na zegarach...
Nie może wyszczekać żałości nikomu.
Choć tak bardzo się stara!
Wywlecze więc skarpetę do prania oddaną.
Na znak protestu położy na środku pokoju.
Będzie cieszył swą mordkę kochaną...
To kara, że nie ma tu nikogo!
Gdybyż tak jeszcze potrafił korzystać z toalety...
Albo też znał plany dzisiejsze ludzi!
Zjadł wszystko, więc miska pusta niestety...
Za chwilę powrócą, wciąż się łudzi.
Można więc spać lub włóczyć się bez celu.
Śpi się najlepiej na łóżku nielegalnie.
Znów cię tam zaskoczę Przyjacielu!
Lecz i tak coś smacznego piesek dostanie!
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Gdybyż tak
można by było
wyprać w płynie
wszystkie popełnione błędy,
usunąć obawy,
wybielić czarne myśli...
Uratować kolory marzeń
przed wyblaknięciem.
Odwirować zbędne wspomnienia.
Osuszyć łzy...
Odkamienić serce!
Odetchnąć wreszcie
świeżością
samego siebie.
Dla mnie.
Dla nas.
Dla ciebie.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
wszystko już gotowe
niebawem zabrzmią
pierwsze dźwięki
dostojnego poloneza
i rozpocznie się bal
ten jedyny bal życia
wieczór zaiskrzy zimowy
a para ruszy za parą
z pąsową różą w dłoni
z sercem mocno bijącym
z młodzieńczą nadzieją
w ten taniec narodowy
tak jeszcze daleko
do krokusów i przebiśniegów
śpią jeszcze ptaki
tak mi brakuje ich śpiewu
zwłaszcza porankiem
tak jeszcze odległy sen
o zieleni
pokonującej dominującą
teraz zimną biel
śniegu
tak jeszcze
nieosiągalne
słońce
ożywczym ciepłem
budzące przyrodę
i zwierzęta
oraz uśmiech
na twarzy
tak jeszcze mi daleko
do wiosennej
ciebie
Oskar Wizard
(fot. z Google)
melodia sącząc się
z czarnych jak noc głośników
pieści delikatnie uszy
wnika w serce
swoim rytmem
budzi duszę do życia
perkusja wzbudza dłonie
a potem całe ciało
do ruchu
zupełnie nie pasującego
do rzeczywistości
cóż z tego
kiedy u ramion
wyrastają skrzydła
a pokój roziskrzył się
tysiącem barw
zaczynam tańczyć samotnie
wirując
coraz szybciej
i coraz bardziej
stapiając się
z zaczarowaną muzyką
w jedność
jaka szkoda
że ciebie tu nie ma
w tej właśnie
magicznej chwili
Oskar Wizard
(fot. z Google)
szukamy ciepła
w drugim człowieku
często napotykając
niezrozumiały chłód
spotykamy wielu ludzi
na życiowym szlaku
dominuje uczuć głód
nie zawsze
miłość jest naszym
staraniem
przyjaźń doskonale
leczy blizny duszy
i miłość i przyjaźń
niech blisko pozostanie
nawet nieidealna
zmysły poruszy
lecz bywa przeklęta
chwila samotności
gdy brakuje wsparcia
w potrzeby chwili
i nie ma przyjaciół
nie ma miłości
kawa ten czas
z pewnością
umili
Oskar Wizard
(fot. z Google)
spływa tęsknotą
wzdłuż krągłości ciała
otula szalem
aksamitnej pieszczoty
jak wąż oplata zachłannie
głodny przytuleń
dotyk uczuć
spragniony
wpierw subtelnością
jak piórko
zachwyca
narasta ciepło
tak bardzo przyjemne
gwałtowność wzrasta wraz
z pożądaniem
dąży aby zdobyć
obszary intymne
potem zamienia się
w przytulenie
narasta chęć
namiętnego
całowania
wodospad pragnień
przerywa nieśmiałości
tamy
na końcu czeka chwila
słodkiego
odprężenia
Oskar Wizard
(fot. z Google)
słowo stworzone
w sposób
tak piękny
że sercu dodaje skrzydeł
w rymach odnajduje
melodię zmysłów
pieszcząc doznania
pięciolinią
wyrazów
bez rymu
zaś
pędzi
jak oszalały ogier
płynie
jak wodospady
kruszące skały
rozbija zaskorupiałe
przekonania
zerwane z uwięzi
reguł
próbuje przytulić
myśli
przyspieszyć
tętno
rozgrzać ciało
lub wprost przeciwnie
zmrozić celną puentą
niespodziewanie
docierając
do źródła
wszystkich lęków
bywa też lekiem
na wszelkie obawy
gdyż ma moc magiczną
zdolną
uzdrowić duszę
lub obudzić
drzemiącą
miłość
a wszystko to
tylko dla Ciebie
Czytelniku
Oskar Wizard
pocałowałem ze stawu żabkę
tak mocno aż się zarumieniła
i nawet podstawiła łapkę
niestety księżniczką nie była
kupiłem podkowę ze złota
aby szczęście przynosiła
do dziś boli mnie głowa
spadała ze ściany
i w łeb się wbiła
wrzuciłem do studni całą wypłatę
na drobne grosze rozmienioną
policjant poczęstował mandatem
uznał wodę za skażoną
szukam wciąż
szczęścia talizmanów
wymyślam cudowne zaklęcia
i chyba należę
do gatunku baranów
przegapiłem chwilę
gdy byłaś do wzięcia
Oskar Wizard
lubię spoglądać
na kwiaty i drzewa
na ludzi biegnących
w niewiadomym celu
patrzeć jak ptak
porankiem śpiewa
oglądanie dostarcza
radości wiele
lubię też za tobą
wodzić wzrokiem
jest to najmilsza
z moich obserwacji
wciąż zachwycasz
swoim urokiem
proszę spoglądać
na mnie też zacznij
Oskar Wizard
(fot. z Google)