Najświętsza Maryjo Królowo Polski
Tobie dzisiaj zanosimy troski
Zawierzamy Ci nasze rodziny
Województwa powiaty i gminy.
Madonno Polska Patronko Polaków
Zawsze obecna w dziejach narodu polskiego
U stóp Twoich składamy laur z maków
I bukiet serc z ziela wiosennego.
Królowo Polski módl się za nami
Pani obdarzona cnotami wielkimi
O Lilio Dobroci
O Matko Mądrości
Największej Czułości
Skarbnico Miłości.
Kazimierz Surzyn
Nasza Pani Makowska
z ołtarza nam króluje
pod swój płaszcz opieki
bierze nas swe dzieci
Ojciec Święty Jan Paweł II
na Krakowskich Błoniach
przed 40 laty
włożył Ci Maryjo
koronę na skronie
i poprosił serdecznie
byś nas wszystkich
w swej opiece miała
Ufni i wdzięczni
przed Twym obliczem klękamy
w naszych strapieniach
do Ciebie się uciekamy
wiedząc że nas utulisz
Makowska Opiekunko
ponad 400 lat
jesteś z nami
słuchasz naszych próśb
i pomocną dłoń
nam podajesz
Dziękujemy Ci o Pani
Królowo nasza
i naszych rodzin
za Twą dobroć
i hojność
Kazimierz Surzyn
Z rysami ciętymi na policzku
z niepojętą miłością Matki
za nas skutych kajdanami grzechu
Syna o przebaczenie błaga
Nie ukoi smutnego spojrzenia
ani nad światem zadumy
co wylewa się z Jej oblicza
choćby złote serce
z kamieniami szlachetnymi
Chociaż nie jesteśmy godni
współczucia i łask z dobroci
pomaga nam przezwyciężyć
trudy życia i wszelakie troski
Kazimierz Surzyn
na
szczycie
skalistym
postawiłem
moje stopy -
spojrzałem w dół
tam tylko głęboka
prze-
paść
nie wiem dlaczego
w tym właśnie miejscu
robię rachunek sumienia
myślę o wszystkich upadkach
odprawiam życiowe nieszpory
doświadczam prawdy słów
że szczyty zbliżają
do Pana Boga
Szwajcaria, sierpień 2010
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
jutro skoro świt
wyruszymy na szlaki
zostawimy w domu
oswojone zmartwienia
młodzieńcze zrywy
weźmiemy do plecaków
chwycimy w płuca
szalone marzenia
ugasimy pragnienie
uczuciem źródlanym
w przepaść zrzucimy
skostniałą niemoc
i winy przeszłości
przy kapliczce przydrożnej
modlitwę zanucimy
razem ze skowronkami
i tacy promienni
jak niebiańskie duchy
piąć się będziemy
ku górze
wyżej
i wyżej...
tam gdzie błękity nieba
Autor: Don Adalberto
Pełnią Życia
Śmiercią Zmartwychwstaniem
Przypływem Odpływem
Kwiatem Wiecznością
O Wszechświecie
Panie Dusz
O Królu Edenu
Świątynio Miłosierdzia
Kazimierz Surzyn
zima wokoło się sroży
skute lodem jeziora i rzeki
nagie gałęzie szron pobiela
i śnieg skrzy się na polach
czuwaj nad nami - Matuchno
z jasnym płomieniem gromnicy
strzeż nasze domy od nieszczęść
a konających do Syna prowadź
pochylaj się troskliwie nad cierpiącymi
umacniaj w nich słabą wiarę i nadzieję
a na obchody Światowego Dnia Chorego
poślij im kapłanów ze świętym olejem
Autor: Don Adalberto
P.s. Jutro - 11 lutego - Światowy Dzień Chorego (z ustanowienia Św. Jana Pawła II)
Szczęść Boże
starodawne
pozdrowienie ludu
na dalszą
niech wiedzie
cię drogę
niech towarzyszy
wśród życia trudu
teraz i w przyszłości
w nieznanej krainie
nawet na końcu świata
niechaj prostuje
zakręty losu
miłością
A jeśli kiedyś
cierń cię ukole
lub walka
siły przemoże
w cichej modlitwie
w milczeniu
w nadziei
znoś troski bóle
wierz ufaj kochaj
Szczęść Boże
Kazimierz Surzyn
Ludzie kwiaty zwierzęta gwiazdy
góry lasy wąwozy doliny
jeziora rzeki źródła strumyki
morza oceany słońca promyki
wszystkie rzeczy
wszystkie czyny
wszystkie sprawy
zmartwienia troski
upadki smutki
wzloty radości
stają się tylko
strzępkiem bezsensu
jeśli oddzielamy je
od Ciebie Boże
i od znaku Krzyża
Kazimierz Surzyn
Modlitwy wznosimy do Ciebie Boże
Broń, chroń,nas od zguby.
Wysłuchaj nas, proszę, Boże
Nie wystawiając na żadne próby.
Wiem, że nie zasługujemy,
przesiąknięci grzechem nędzarze.
Litości, Twych łask wypatrujemy,
przepojeni nadzieją w wierze.
Kazimierz Surzyn
Trzeba ciszy i spokoju
by usłyszeć samego siebie
aby sobie odpowiedzieć
czy naprawdę pracuję
nad pokonaniem swoich wad.
Czasem nic mi się nie podoba
a sam nie próbuję
nawet w maleńkiej cząsteczce
zmienić rzeczywistości na lepszą.
Boże moja wiara jest mała
niekiedy myślę, że to już koniec
pustka,totalna klęska
A przecież Pan pragnie bym wstał,
pokonał strach, wygrał
z samym sobą
i odniósł wieczne zwycięstwo
Kazimierz Surzyn
Wolność człowieka
kończy się tam
gdzie zaczyna
działać Dekalog
Dekalog daje nam
pełną wolność
w osiąganiu doskonałości życia
i w bezustannym dążeniu do Boga
Kazimierz Surzyn
Ty - która przychodzisz
ośnieżona i zziębnięta
w samym środku zimy
aby błogosławioną świecą
chronić nasze domostwa
od gromów
nawałnic
gradobicia
pożarów
powodzi...
a w ręce konających
wkładasz jasny płomyk
który przez mroki śmierci
prowadzi do Twego Syna
strzeż nas - Panno Gromniczna
przed wilkami czyhającymi
w gęstwinach codzienności
i przemieniaj ludzkie serca
by człowiek dla człowieka
nie stawał się wilkiem
Autor: Don Adalberto
słowo stworzone
w sposób
tak piękny
że sercu dodaje skrzydeł
w rymach odnajduje
melodię zmysłów
pieszcząc doznania
pięciolinią
wyrazów
bez rymu
zaś
pędzi
jak oszalały ogier
płynie
jak wodospady
kruszące skały
rozbija zaskorupiałe
przekonania
zerwane z uwięzi
reguł
próbuje przytulić
myśli
przyspieszyć
tętno
rozgrzać ciało
lub wprost przeciwnie
zmrozić celną puentą
niespodziewanie
docierając
do źródła
wszystkich lęków
bywa też lekiem
na wszelkie obawy
gdyż ma moc magiczną
zdolną
uzdrowić duszę
lub obudzić
drzemiącą
miłość
a wszystko to
tylko dla Ciebie
Czytelniku
Oskar Wizard
łagodny
zmierzch
otula
zimowe
pejzaże
zapach
świerku
napełnia
domowe
świątynie
płoną serca
na ołtarzu
pojednania
spływa
cicho
łza
do kielicha
oczyszczenia
a opłatek drży
jak dziecko
położone na sianie
- ukazał się na ziemi znak czasu
zasiądźmy zatem do wieczerzy
przemiany
i niech wigilia zawsze w nas trwa
Autor: Don Adalberto
P.s. Wszystkim miłośnikom poezji życzę
wspaniałych przeżyć, które niosą ze sobą
święta Bożego Narodzenia.
najkrótsze dni biegną zadyszane
ścieżką adwentowego oczekiwania
w pośpiechu ślizgają się na niej
bo mrozy coraz bardziej ją wysrebrzają
ulice miast tysiącami światełek błyskają
na placach i skwerach przystrojone choinki
witryny sklepów w przepychu się pławią
szał świątecznych zakupów panoszy się wszędzie
lecz kiedy wigilijny wieczór nastaje
święte tradycje spowalniają rytm życia
w zaciszu domów jednoczą się rodziny
z chlebem miłości w wyciągniętych dłoniach
Autor: Don Adalberto
według polskiej tradycji
z mąki i wody wypieczony
opłatek
cieniutki
biały
i kruchy
a jednak ma siłę tak wielką
że nawet najmocniejsze dłonie
kiedy go ogarną
drżą bezradnie
jakby porażone
bo w wymownym geście
dzielenia się opłatkiem
dokonuje się cud
Bożego Narodzenia
i tak od wieków
delikatny opłatek
gasi wszelkie spory
a serca napełnia
wzruszeniem
dobrocią
pokojem
Dziecię Boże
na nowo
rodzi się
w człowieku
Autor: Don Adalberto
jest taka chwila
w wigilijnej ciszy
że słychać
kroki Pana Boga
chodzącego wokół stołu
w półmroku
rozświetlonym
choinkowymi lampkami
które nagle przygasły
widać cienie tych
których zabrakło
na spotkaniu
łzy wzruszenia
ukryte pod powiekami
jakby chciały zapytać
czy za rok
spotkamy się
w tym samym
gronie
jak dobrze
że przyszli ci
na których
czekaliśmy
wypatrując przez okno
i przy okazji
poszukując
pierwszej gwiazdy
na szczególnie tajemniczym
dziś wieczornym niebie
taka magia
najgłębszych wzruszeń
jest tylko raz
w roku
Oskar Wizard
cudownie zajaśniałaś
na ciemnym nieboskłonie
kiedy na ziemię przyszedł
zapowiadany przez proroków
Emmanuel - Bóg z nami
i prowadziłaś ludzi uczonych
w pogańskiej karawanie
do lichej groty betlejemskiej
aby mogli oddać pokłon
prawdziwej Światłości świata
choć dawno już zniknęłaś
z horyzontu naszego nieba
to spośród wszystkich gwiazd
ty jesteś najbardziej znana
bo promieniejesz dzisiaj
w sercach światłem Wiary
i prowadzisz nas niestrudzenie
wąską ścieżką sumienia
do naszego Zbawiciela
Chrystusa Pana
Betlejem, październik 1994
Autor: Don Adalberto
Przechadza się Pan Bóg
po kwiecistej łące.
Baraszkują koło lwa
dwa zające.
Wszyscy jedzą owoce,
bo mają witaminy.
Krótko mówiąc,
każdy tu jest szczęśliwy.
Oprócz witamin
są też związki sojowe.
Nie trzeba jeść mięsa,
owoce są zdrowe.
Nie ma tu wojen,
ani głodu.
Słońce cieplutko świeci,
nie ma więc chłodu.
Jak Noe,
wszystkie gatunki
Bóg uratował.
Oprócz zdradzieckich węży,
tym łby porachował.
Lecz nowy problem
się wyłania.
Stwórca chce znów
sadzić drzewo
dobrego i złego
poznania.
Czy zbawieni
jak dawniej
nie upadną?
Co będzie,
gdy owoców zła
dopadną?
O tym zapewne
sami się kiedyś
przekonamy.
O ile już teraz
w paszczę węża
nie powpadamy.
Oskar Wizard