Szczęście zaznać prawdziwej miłości
takiej co wręcza przestrzenie wolności
nie zawłaszcza ciebie na wyłączność
nie ubóstwia niczym bożka wielkość
ale współdzieli życie daje czas uwagę
raz dane słowo ma dla niej dużą wagę
rozumie wszelkie potrzeby drugiego
kocha bardzo mocno i nie wie dlaczego
od radości do cierpienia
od cierpienia do radości
Kazimierz Surzyn
Na rozstaju
dróg beskidzkich
stoi karczma
w rynku suskim
W herbie koń
w poświacie księżycowej
rży radośnie
gości wita
Kielichem zaprasza Twardowski
Kukuryku!!!
słychać w oddali
gwar dobiega
zza okien
Półmrok ozdoby z bibuły
skrzypiące deski
góralskie granie
z przytupem
Wnet nos wyczuwa
starodawne dania
a woń przysmaków
gości wciąga
Specjał Twardowskiego
Mikstura Szatańska
Lody Pani Twardowskiej
Diablik Twardowskiego
Napitek Zbójecki
Bigos Żubrówką Okraszony
Gołąbki Cielęco - Wieprzowe
Gulasz Specjał Szefa Kuchni
Schabowy Na Całą Patelnię
Z kapustą i ziemniakami smażonymi
Golonka w zalewie miodowo - czosnkowej
Żeberka pieczone czym chcesz polane
Pierś drobiowa z rusztu
( to tylko niektóre dania) -
na samą myśl cieknie ślina
W kącie izby
stoi Mefistofeles
rozkłada cyrograf
Czyżby jeszcze dzisiaj
czyjąś duszą
chciał zawładnąć?
Kazimierz Surzyn
Widzi coraz gorzej
usta gubią słowa
cierpi okropnie głowa
i jak wulkan chce wylać
rozgrzaną lawę z czoła
Nie lubi tego fotela
przeraża ją cisza ścian
i pozy zmienności na twarzy
raz sięga nieba
a raz jest w najgłębszej szczelinie
przechadza się z okna w okno
patrzy jak mknie
zegar lat
szuka przyjaznej dłoni
co zagłuszy samotność
serce zapomina o biciu
traci oddech na schodach
zagubiona w pajęczynie
utkanej ze zmarszczek
aż cichutko leży
spętana chorobą końca
Kazimierz Surzyn
Naprzód odważni batalioniści
Zwycięstwu Cześć Chwała
Najeźdźcom zemsta miecz boleści
Zaciśnięta pięść we krwi cała
Naprzód odważni batalioniści
Nad wami sztandar biało - czerwony
Siły walki uporu niepodległości
Symbol polskości nieoceniony
I ten Orzeł w Koronie
Przez praojców czczony
Prowadzi bojowników do tryumfu chwalebnie
Zwiastując czas wolności nieskończony
Polska nigdy nie zginie
Walczy sromotnie bije wroga
Aż na zawsze minie
Zawieruchy bitewna trwoga
Za krew przelaną na frontach wojennych
Za męstwo przykład dla potomnych
Za Golgotę drogi by Dom odbudować
Zawsze będziemy żołnierzom - bohaterom dziękować
I hołd po wieki wieków oddawać
Kazimierz Surzyn
Do Ciebie moje serce biegnie
Ciebie najdroższa pragnie
uskrzydlić miłości ramionami
zatrzymać wzniosłymi marzeniami
Całuję płomiennie Twoje ciało
docieram do zakątka każdego
odkrywam bajeczne słodycze
przepięknego ogrodu rajskiego
Ogniście piersi Twe pieszczę
miodny owoc namiętności
serce tulę w sercu moim
czynię moje ciało twoim
Kazimierz Surzyn
Oceniać działania człowieka
to jest przyjemność żadna
ale aby nie udawał greka
moja mowa będzie dobitna!
Łapanki namawiania dilerskie
zasługują na mocne potępienie!
najpierw dzieciaków wciągają
a później na raty zabijają!
Kazimierz Surzyn
Był człowiekiem
dobrym życzliwym
o twarzy pociągłej
niebieskich oczach
posiwiałych włosach
uśmiechnięty miły
lubił muzykę żart
kilka dni temu
na weselu tańczył
grą na harmonii
ubogacał nam wnętrza
sercem malował
pejzaże żywota -
las wyświęcony
koszykami grzybów
zielone łąki wolności
klęcząc w zachwycie
miód z własnej pasieki
w kwiatów aromacie
dziewczynkę tonącą
co ją uratował
Marię sąsiadkę
której był aniołem
nigdy nie narzekał
choć nieraz łzy
krwią spływały
na raka cierpiąc
koniec drogi ziemskiej
zostawił ku pokrzepieniu
ślady miłości
Kazimierz Surzyn
błyszczy złotymi promieniami
atłasem błękitnym otulona
odbita w lustrach kanałów
fantazją i tajemnicą owiana
wynurzona ze snu i marzeń
z kamienia historii i wody
z wielkiej miłości zakochanych
wspartej urokiem Casanowy
z szumu wioseł melancholii
płynącej z nami gondoli
z pocałunków na mostach
chociażby z tego Westchnień
z ożywionych na widok turystów
Placu Świętego Marka gołębi
z weneckiej ciszy czasu głębi
z kwiatów co barwami tańczą
w mych ramionach szczęśliwa
w cudowności swej tkliwa
pytasz mnie czy na globie
coś równie pięknego istnieje?
(Wenecja, 2019 r. )
Kazimierz Surzyn
Delektuję się tobą jak jabłkiem na śniadanie
to rajskie w niczym ci nie dorównuje
jak winem co sto lat fermentowało krwią
wezbranych uniesień rozlanych po moich
ustach wyjałowionych w ciągu dnia
niczym pole kilka lat nieurodzajne.
W zakątkach zamknięty w egzotyczne światy
nowe słodycze niebanalne odkrywam
język zaplątany w sieć nic nie mówienia
jestem tak luźny że już prawie nie ja
wznoszę się spadam w dół to znów
staję na górze i znowu pikuję w dół
na dole jest więcej ognia i życia
jestem tak blisko ciebie bliżej się już nie da
nucę w zachwycie piosenkę zmysłową
permanentnie siebie powtarzamy
w sercu jedno drugiego mamy.
Kazimierz Surzyn
Morze przybrane
w skiby srebrne
muskało delikatnie
brzeg w pianie
Kochaliśmy się nocą
przy księżycu co swą mocą
wysrebrzył ciała miłością
a morze zalało czułością
Usta w ustach uwięzione
na policzkach czerwone
różyczki wymalowane
dotykiem dopieszczane
ciała zastygły prawie
o tym księżyc powie
w całusach dreszczach
na złotych piaskach
Kazimierz Surzyn
Stoisz w środku
rajskiego ogrodu
wśród kwiatów rozkoszy
Wiem kochasz kwiaty
dzisiaj leżą
u Twych stóp wzniośle
wsparte
miłości kolumnami
Kwiaty
kwitną u Ciebie w spojrzeniu
w uśmiechu
i kiedy pomagasz drugiemu
Rajski ogród zatrzymaj
i przytul mocno do serca
Nie otwieraj oczu
Niech jest w tobie
Kazimierz Surzyn
Na wrześniowe urodziny
zaproszę całą przyrodę
przyjdzie na pewno łąka
kolorowa malinowa złota
wiatr rozwinie skrzydła
i tych co będą tańcem usidli.
Przybędą kwiaty ogrodowe polne
i złożą pisane sercem życzenia
ptaki owiane szerokim światem
przylecą bajecznym zamętem.
I sad wiśniowy z owocem rozkwitłym
i ogród uświęcony życiem światłym
zagości orkiestra świerszczy polnych
z muzyką morza strun przybrzeżnych.
Jasna gwiazdka - dar Bożej opatrzności
róża purpurowa - znak wielkiej miłości
pola uprawne góry doliny wzgórza
i na szczęście ogrom błękitnego nieba.
Kazimierz Surzyn
Starą matkę schorowaną
wyrzucił syn z jedną walizką
do domu starców w innym mieście.
Najwyraźniej nie pasowała
do nowego mieszkania
wypasionego auta
synowej co w swoim
ciele widziała boginię.
Do marmurowych posadzek
puchatych dywanów
mebli luksusowych
egzotycznych zapachów
do tej "Europy nowoczesnej"
w której Krzyż
znad drzwi zdjęto.
W domu opieki
nie było tak źle
ale matka miała żal
nawet psa się tak nie traktuje
a co dopiero człowieka.
Przebaczyła dawno rodzinie.
Nie chciała potęgować zła.
W ciszy odeszła
do Krainy Wiecznej.
(Wiersz powstał na podstawie wzruszających wspomnień
jednej z byłych mieszkanek domu opieki)
Kazimierz Surzyn
antyczny pomnik
boskością uderza
potęgą promieniuje
budowle przywołuje
Bramę Propyleje
co wejścia strzeże
Partenon Ateny
co w mądrości
drzewo oliwne
posadziła ludzkości
Erechtejon Erechteusza
poświęcony Posejdonowi
mórz i oceanów Bogowi
i Atenie błyskotliwej
Odeon Heroda Attyka
dziś arena znakomita
Festiwalu Ateńskiego
Apteros Ateny Zwycięskiej
wojny sprawiedliwej
Teatr Dionizosa
Boga wina i zabawy
których w Grecji
pod dostatkiem
wzgórze uroczo
nocą podświetlone
miasta jest ozdobą
daje zachwyt turystom
zaś natchnienie poetom
( Akropol, 14 sierpnia 2019 r.)
Kazimierz Surzyn
Lubię siąść
pod jabłoniami
w sadzie rzędem
do nieba idącymi
i schronić się
przed słoneczną
spiekotą południa
Dziękuję wam
że dajecie
smaczny dorodny
soczysty owoc
zapach sierpnia
i cień błogi
Czasem skowronek
na gałęzi usiądzie
i trelem mnie uraczy
jak balsam rany leczy
Kazimierz Surzyn
Nasza miłość
warta jest
wszystkich uroczych
zachodów i wschodów
słońca barw
Nasza miłość
warta jest
księżyca diamentów
małych dużych wozów
gwiezdnych przestrzeni
Nasza miłość
warta jest
kilometrowych wodospadów
wód nieokiełznanych
oceanów bezkresnych
Nasza miłość
warta jest
wszystkich odcieni gór
co niebo pieszczą
i z chmurami płyną
Nasza miłość
warta jest
każdej rzeczy globu
kaskad płomieni
żaru ognia
Nasza miłość
warta jest
ciebie i mnie
jak to dobrze
że los miłosierny
zesłał nam siebie
dając więcej niż mógł
Kazimierz Surzyn
Nie liczysz czasu
Jesteś...
Kochając tak mocno
Rozmawiasz szczerze
Jesteś...
Dając siebie szlachetnie
Marzysz planujesz ze mną
Jesteś...
I mądrością czarujesz
Kiedy nie wiem co zrobić
Jesteś...
Służąc dobrą radą
Gdy czuję smutek
Jesteś...
Miłym pocieszeniem
Kiedy wicher dmie w oczy
Jesteś...
Muzą łagodności
Gdy droga niebezpieczna
Jesteś...
Moim aniołem roztropności
Jesteś...
Jak te misterne liście
złączone z gałęziami
(i choć opadną jesienią
jesteś bezustannie)
Jak serca kwiatów
połączone z łodygami
Bliskość nasza
znaczy więcej
niż najpiękniejsze
kwiatowe ogrody
i najdroższe prezenty
wzajemna miłość
co zespala trwale
wsparcie obopólne
które daje bezpieczeństwo
jesteśmy najbliżej jak można
jednym ciałem jednym sercem
niczym jedna miłująca dusza
cóż jeszcze nam potrzeba
Kazimierz Surzyn
Gonię ciągle za szczęściem
chcę je mieć przy sobie
chociaż ono jest obecne
trzymam go i nie puszczę
Moje wyspy szczęśliwe
są dziś owocne bogate
małżonka ma ukochana
co świata poza nią nie widzę
Radosny śmiech dzieci
które przepięknie żyją
afirmacja przy stole
idylla nocna i dzienna
Podróże w dalekie kraje
albo te bliższe nad morze
spacer w parku dębowym
splecionych dłoni w miłości
Ta sąsiadka schorowana
której zrobiłem zakupy
i przy herbatce ziołowej
rozmową uszczęśliwiłem
Ten dziadek utykający
co mu w drodze ulżyłem
tak się uroczo uśmiechnął
aż mą duszę i serce wzruszył
To twe spojrzenie zakochane
gdy wręczałem bukiet lata
te słowa Kocham Cię bardzo
szczęściem rozkosznie smakują
Kazimierz Surzyn
dzielić z tobą codzienność
iść razem sercami zespoleni
opiekować się z całych sił
patrzeć w oczy ze szczęścia
kiedy wolno podchodzisz
obejmując całujesz mnie
delikatna jak róży płatki
nocą i dniem kwitniesz
gdy widzę w źrenicach
twoją wierną miłość
kochać się z tobą płonąć
i w ramionach zasypiać
całusami dzień zaczynać
pójść za tobą kochana
nawet na koniec świata
za morza i oceany
za horyzont w kosmos
gdzie tylko zechcesz
jedyna niepowtarzalna
Kazimierz Surzyn
Świata obojętność
zamienić w czułość
aby obdarowywała
nigdy nie zagarniała
ubrany w ciebie
najczulsze szczęście
sercem obejmuję
pocałunkami hołubię
Czułością cudniejszą
od piękności ciała
od słońca promieni
od księżyca w pełni
Kazimierz Surzyn