Nie daję się zwariować

tej pogoni za wszystkim

tej cywilizacji szaleństwa

życie jest takie piękne

szkoda czasu na kłótnie

i wypominki że to że owo.

Dzisiaj patrzę w oczy

listopadowemu słońcu

ono się uroczo uśmiecha

tańcząc walca z wiatrem

który mnie lekko muska

po rozpiętych ramionach

wyciągniętych po szczęście.

Gładzę zabłąkanego pieska

i on potrzebuje miłości.

Podprowadzam staruszkę

w jej zamglonych oczach

spostrzegam wdzięczność.

Lubię bardzo się uśmiechać

więc daję uśmiech innym

jaka to radość ogromna

widząc uśmiechnięte usta.

Na Giewoncie spojrzeniem łapię

najczystszą zieleń srebro gór

i ciszę co słyszy oddech piersi

i wnętrzem przepływa jak strumyk

urzekający swym wdziękiem

które w sercu dokumentuję

by wyciągać zimą wspomnieniem. 

Nacieszyć się szumem rzeki

i falami unoszącymi moje myśli

w stronę nietuzinkowych marzeń.

Siedzę w domku na konarze dęba

i piszę strofy wiersza piórem które

moczę w szafirowym niebie.

Jeszcze pójść boso na łąki pełne ziela

zapalić ognisko spleść dłonie wokół

i chodzić z ukochaną po chmurach

po deszczu księżycu po gwiazdach.

Moją pasją największą jest żyć.

Kazimierz Surzyn    

Wyrwij piórko z kupra koguta

pomaluj twarz czerwoną kredką

wydobądź okrzyk zachwytu

obudź wewnętrzne piękno

Podskoków kilka zrób

bo gumka w majtkach spina

piórko we włosy włóż

z wolnością indianina

Wybiegnij w łąki życia

zwapnione kolana miękną

lecz nic to zrób dwie gwiazdy

a stare portki pękną

Najlepiej ubranie zrzuć z siebie

słowami trochę się bawie

lecz poco odzienie przekonań

niech ptaszek zaćwierka w trawie

A kiedy zmęczenie dopadnie

czoło wytrzyj chusteczką

usiądź wygodnie odpocznij

i poczuj wewnętrzne dziecko

" Piosenka jest dobra na wszystko" -

otrze łzy jak tylko potrzeba

cierpienie w niepamięć puści

smutek w pogodę przemieni

Do snu dźwiękami ukołysze

sprawi że będziesz doskonalszy

włącz piosenkę gdy szaleje złość

gdy w źrenicach gości samotność

Ona przemawia gamą nutek

i tekstem z trafnym morałem

jest jedynym takim uczuciem

co możesz jak zechcesz usłyszeć

Będzie zawsze trwała przy tobie

kiedy inni zawiodą ciebie

namiętnie twe serce rozkocha

bakcyla wiary i nadziei doda

" Latawce dmuchawce wiatr" -

to moje radosne dzieciństwo

gdy z kolegą biegliśmy po łąkach

trzymając linki skrzydlatych w rękach

" Pieśń o cegle" podaj cegłę -

w rytmie trudu szkolnej kuźni

choć to nie były cegły ale długopisy 

niczym komputery w dłoni

" Daj mi tę noc"  przecudowną -

kiedy moją wtedy narzeczoną

zabierałem na modne dyskoteki

taki młody do cna zadurzony

" Jak na lotni" zawieszeni -

wciąż płyniemy w szczęśliwości

sobą wcale nie znudzeni

w " Daj mi tę noc" dalej zakochani

Kazimierz Surzyn

Fotel stoi pusty Twój ulubiony

tęsknię mamo za rozmowami

zatrzymany czas przerwany wiersz

jesiennych liści szelestem pisany

niesie Twą duszę do wiecznej krainy

pośród łąk lasów dziś płaczliwych

Nie powiesz - Co u ciebie kochany?

milczą kamieniem pokoju ściany.

Sad bez Ciebie bezludną wyspą

strumieniem mgły szarej zalany

tatku przyjacielu mój uwielbiany

rozłożysty kasztan zamiast owoców

 teraz zsyła perły łez na ziemię

Nie zagadasz - Jestem dumny z ciebie

czuję jak oddycha cierpienie.

Kazimierz Surzyn 

Zasiane ziarna

w owocach zbierzesz

chcesz miłości -

podaruj miłość

pragniesz szacunku -

daj szacunek innym

chciałbyś sprawiedliwości -

bądź sprawiedliwy

kąsasz słowem -

i ciebie ukąszą

marnujesz zdrowie -

da ci we znaki

okrutnie kłamiesz -

udowodnią że tak robisz

burzysz marzenia -

ktoś zniszczy twoje

zdradzasz chociaż  

mówiłeś kocham -

ciebie zdradzą

odbierasz nadzieję -

tobie zabiorą

szykanujesz czyjąś wiarę -

inni nie będą 

akceptować twojej

szkalujesz czyjeś 

poglądy choćby

polityczne moralne -

nikt nie przyjmie twoich

podaruj odrobinę 

uśmiechu dobroci -

one do ciebie wrócą

traktuj ludzi z godnością -

tak jak sam chcesz 

być traktowany

Kazimierz Surzyn

„Życie”

Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”

Mroczny Las

Dawny Czas

Miejsce schadzek

Dusz zasadzek.

W Blasku Księżyca

Miłości Wilczyca

Woła i wyje :

„Zostań póki żyje”

Krollord  Gdynia pazdziernik 2019

Wiersz z moją muzyką dostępny na moim kanale

link https://youtu.be/BI8Y4f0JWxA

Zapraszam Serdecznie do Subskrypcji kanału

Pozdrawiam

Krollord

Z ust stojących nad mogiłami

modlitwy płyną jak najciszej

Przy świecy płomieniu wspominamy

ostatni dzień z bliskimi i płaczemy

W głębokiej zadumie nagich drzew

posmutniałych alejek cmentarnych

prosimy Boże zabierz dusze do Siebie

tam gdzie niczego nikomu nie braknie

Zmarli są teraz po tamtej stronie

my z nadzieją czekamy na spotkanie

I jeszcze  z zapałem idziemy 

przebudowując wartości od nowa

nie jest wcale tak źle z nami

kto grymasi nic na to nie poradzę

Drodzy moi kochani przyjaciele

jest szczery uśmiech na twarzy

wzajemna miłość ukochanych

dobro również gości w sercach 

i droga choć pod górę - prowadzi

na ogrody wyświęcone fartem

Wystarczy aby się nam chciało

to wszystko w sobie odnaleźć

Kazimierz Surzyn 

Schwytam biały obłok

i zaniosę Tobie

w serca uniesieniu,

aby szczęściem cię napełnił.

Ześlę piorun,

by odstraszył ludzi tych,

którzy snują plany złe.

W sidła złapię morze

i zatopię smutek,

jakiś żal, rozczarowanie.

Wzniecę ogień, 

aby wypalił chwasty

w człowieku XXI wieku,

byśmy razem żyli

w miłości i nadziei.

Dobrocią wielkiego,

nieskalanego serca,

zbuduję zaufanie

innych serc.

Dobrą radą,

życzliwym słowem,

przyjaźń, co nawet

skały przełamie.

Pocałunkiem miłość,

romantyczną, tkliwą,

rodzącą wciąż nowe,

ale zawsze dojrzałe

owoce szczęścia.

W bezdechu

szaleńczym muśnięciem,

rozkocham  Twoje ciało,

co rozpłynie się we mnie

mdlejącymi uniesieniami.

Rozkoszą zerwę kajdany

w które ubrało

mnie życie.

Choćby nie wiem

co się działo,

splataniem rąk

pojednanie na zawsze,

a wiarą - siłę, która

z niemocy wyzwoli.

Czułością sprawię,

by dla kogoś

jesień albo zima życia,

była najpiękniejszą porą.

Przytulę serce

najmocniej zranione.

Prawdą uczynię

istnienie lepszym,

powabniejszym,

co pachnie jaśminem,

zbożem, miodem.

Budować  będę z werwą

DOBRO nieustannie.

Kazimierz Surzyn  

patrz pan panie
czyste złoto
 
pogoda dla bogaczy
(szczekanie psa zagłuszało burzę)
 
patrz pan panie
wszystko moje
 
milczeli jak grób
(szczekanie psa obudziło wilka)
 
słuchaj pan panie
tak będzie najlepiej
 
perły z ust wyrywał obcęgami
(szczekanie psa odbijało się od nieba)
 
wilk konduktor pogonił hienie kota
(szczekanie wezbrało stłumione)

Jest jedno cudne

miejsce na globie

wszystkiego sedno

bezpieczne co uspokaja

gdzie każdy syty

chlebem powszednim

tu mieszka słońce księżyc

i gwiazdy świecą z nieba

gdzie kwiaty serca 

najpiękniejszą woń unoszą

a w duszy gości miłość

tu dobro tryska

z czystego źródła

ono we wspomnieniach

nawet mnie ogrzewa

rodzice co byli kwiatem

wszystkie skarby oddali

byśmy byli zdrowi

na tacy wartości podawali

a ja czerpałem

chłonąłem mądrości

czułem ich gorące dłonie

i ramiona pomocne

jest owoc tej nauki

moje dobre dzieci

Kazimierz Surzyn

wszystkim czym zechcesz jestem,

oceanem witalności, tęczą po burzy,

kwiatem, co zakwitł w Twojej duszy,

jabłonią, która rodzi pełnym owocem,

truskawką zmysłową na moc radości,

zatracenia winogronem czułości,

dla niewidomego sokolim wzrokiem,

uwalniającym zastygły język słowem,

chlebem razowym dla głodnego,

dla łaknącego wodą źródlaną,

domem dla człowieka bezdomnego,

słońcem na zziębnięte ciało,

wysuszającym łzy cierpienia wiatrem,

przywracającym płodność deszczem,

pawiego lata spacerem sierpniowym,

szafirowym gwiazdozbiorem nęcącym,

dźwiganiem z nieszczęść w światłość szczęścia,

ze słodyczy najsłodszą wolnością taką,

co pozwala być sobą naprawdę mimo,

różnic jakie posiadamy w swych wnętrzach,

bezgranicznie otwartym serca biciem

z Twojego powodu, na chandrę lekiem,

dodawanym do wszystkiego przysmakiem,

każdej chwili życia uszlachetnieniem.

Kazimierz Surzyn 

Twarze zranione

przyodziać uśmiechem

słońcem zbawienia

zgasić cierpienie

osuszyć łzy

płomieniem miłości

rozgrzać zimne serca

Przywrócić brzmienie słowom

i wydobyć z nich treści puentę

Z dna podnieść myśli

i ocalić ich znaczenie

Uratować drugiego 

człowieka nie bacząc

że sam możesz zginąć

Powrócić z daleka

by przytulić 

wycałować

starą matkę

starego ojca

Posprzątać mieszkanie

zrobić zakupy

skosić trawę

w ogrodzie

wygrabić liście

porozmawiać

pocieszyć

przy herbacie

dać siebie..

każdemu kto takiej

oczekuje pomocy

Poświęcić się 

tak całym sobą

bezinteresownie

Kazimierz Surzyn

Nie uwierzycie co się dziś stało

kiedy pierdnąłem

poczułem

że

życie we mnie się odezwało

choć w oczy szczypie

z tym się nie kryję

to zrozumiałem

że znowu żyję

 
Niebo nie może być pokryte rdzą
bo tam anioły przecież zawsze śpią
papierowe statki do portu nie zawiną

przemija tylko bezlitosny czas
minuty jak wariatki wciąż płyną
i wcale to nie taki głupi rym

raz jeszcze znajome słowa zanucę
,,nie to jeszcze nie koniec
jeszcze trochę pożyjesz,,

białych żagli nikt nie okaleczył
w ogrodach Semiramidy

zakwitł cudowny amarylis
lecz nie zatańczę dziś z boginią
zapisany los wszystko zniweczył

nie jestem złamanym okruchem
syreny teraz nie zapłaczą
zamienione w dzielne dziewczyny

na pokładzie złotym dzwonem
wybijam coraz to nowe godziny
piszę do ciebie i wraz z duchem

na żaglowcu nadziei powracam
choć życie często jak prima aprilis
i jednym dobrym słowem się upijesz