zaklinam rzeczywistość

w nurcie oszalałej

rzeki czasu

chwilami odpoczywam

na brzegu

ludzkiej oschłości

wierzę w Człowieka

na przekór faktom

wytrwale podlewam

usychające kwiaty

w doniczkach

mijam święta

uporczywie

wypatrując odmiany na lepsze

lecz świat staje się coraz

mniej przyjazny

zbieram zapalczywie

książki

tak jakby wiedza

w nich ukryta

była do czegokolwiek

przydatna

miotam się

próbując wesprzeć innych

chociaż wpierw

powinienem

pomóc sobie

lecz czasem

napotykam Anioła

w ludzkiej postaci

bez skrzydeł

i aureolki

za to ze złotym sercem

wtedy właśnie

przekonuję się

że życie ma jednak sens

i wszystko

co dobre

może się zdarzyć

Oskar Wizard

Nie daj się zwieść

moim zamyśleniem.

Bo we mnie jest radość

każdego poranka.

Twój uśmiech

jest dla mnie

wspaniałym natchnieniem.

I wspólnie wypita

kawy filiżanka.

W każdej chwili

drobinki szczęścia

odnajduję...

Nawet gdy innym

gasną przyklejone uśmiechy.

Jak dobrze,

że twoją obecność

wciąż czuję.

Do tworzenia obrazu

doznaję podniety!

Chciałbym w nim ukryć

sekret radości.

Choć trudno mi idzie

z tym malowaniem...

Jak zakląć w kadr

tajemnice przyjaźni,

miłości?

Szczęście

ukryte jest w duszy,

niech tam pozostanie.

Oskar Wizard

Pragnę złożyć życzenia,

z okazji zbliżającego się

Nowego Roku.

Niech życie wciąż

w szczęśliwsze

się zmienia.

Dostrzeż, że świat,

mimo wad

ma wiele uroku.

Jest jeszcze wiele

marzeń

do spełnienia.

Naucz się cieszyć

swoimi osiągnięciami.

Zbyt często o sukcesach

zapominamy.

Niech będzie radość

i przyjaźń

między nami.

Niech też jak najczęściej

się spotykamy.

Zdrowie, rzecz najważniejsza

w trwałość się zamieni.

Szczęście oraz spokój

będą wciąż przy tobie.

Każde pragnienie

szybko się spełni.

Cały rok noś uśmiech,

ku ozdobie!

Oskar Wizard

jeszcze życzenia

dźwięczą złotymi dzwoneczkami

jeszcze trwa przez chwilę

urok poświąteczny

jednak wielu znów

chodzi starymi ścieżkami

mówiąc krótko

bieg wsteczny

lecz my

składaliśmy życzenia

z głębi serca

w to co mówiliśmy

uwierzyliśmy

naprawdę

nie zmieni tego

jakikolwiek

prześmiewca

że nas teraz

szczęście

dopadnie

Oskar Wizard

łagodny

     zmierzch

          otula

     zimowe

pejzaże

          zapach

     świerku

napełnia

     domowe 

          świątynie

          płoną serca

          na ołtarzu

          pojednania

spływa

     cicho

          łza

     do kielicha

     oczyszczenia

     a opłatek drży

     jak dziecko

     położone na sianie

- ukazał się na ziemi znak czasu

zasiądźmy zatem do wieczerzy

przemiany

i niech wigilia zawsze w nas trwa

Autor: Don Adalberto

P.s. Wszystkim miłośnikom poezji życzę

wspaniałych przeżyć, które niosą ze sobą 

święta Bożego Narodzenia.

kiedy nadszedł 

wigilijny wieczór

i dźwięki kolęd

płynęły do uszu

gdzieś z oddali

przełamaliśmy

nad łóżkiem

drżącymi rękami

kruchy opłatek

w szpitalnej sali

nie było wigilijnych potraw

nie zanuciliśmy żadnej kolędy

wymieniliśmy jedynie dary

które jak Dziecię Jezus

w sercach się zrodziły

ty podarowałeś mi żal

co z oczu łzą spłynął

ja dałem ci w zamian słowa

otuchy

            nadziei

                         i wiary...

Autor: Don Adalberto 

najkrótsze dni biegną zadyszane

ścieżką adwentowego oczekiwania

w pośpiechu ślizgają się na niej

bo mrozy coraz bardziej ją wysrebrzają

ulice miast tysiącami światełek błyskają

na placach i skwerach przystrojone choinki

witryny sklepów w przepychu się pławią

szał świątecznych zakupów panoszy się wszędzie

lecz kiedy wigilijny wieczór nastaje

święte tradycje spowalniają rytm życia

w zaciszu domów jednoczą się rodziny

z chlebem miłości w wyciągniętych dłoniach

Autor: Don Adalberto

według polskiej tradycji

z mąki i wody wypieczony

opłatek

         cieniutki

                    biały

                          i kruchy

a jednak ma siłę tak wielką

że nawet najmocniejsze dłonie

kiedy go ogarną

drżą bezradnie

jakby porażone

bo w wymownym geście

dzielenia się opłatkiem

dokonuje się cud

Bożego Narodzenia

i tak od wieków

delikatny opłatek

gasi wszelkie spory

a serca napełnia

wzruszeniem

                dobrocią

                           pokojem

Dziecię Boże

          na nowo

                    rodzi się 

                             w człowieku

Autor: Don Adalberto

jest taka chwila

w wigilijnej ciszy

że słychać

kroki Pana Boga

chodzącego wokół stołu

w półmroku

rozświetlonym

choinkowymi lampkami

które nagle przygasły

widać cienie tych

których zabrakło

na spotkaniu

łzy wzruszenia

ukryte pod powiekami

jakby chciały zapytać

czy za rok

spotkamy się

w tym samym

gronie

jak dobrze

że przyszli ci

na których

czekaliśmy

wypatrując przez okno

i przy okazji

poszukując

pierwszej gwiazdy

na szczególnie tajemniczym

dziś wieczornym niebie

taka magia

najgłębszych wzruszeń

jest tylko raz

w roku

Oskar Wizard

kiedy znikasz uporczywie

zostawiasz pamięć

słów nieodgadnionych

nastrój pogodny

w milczeniu

zamiera

w oczekiwaniu

na nowe wiersze

liczę minuty

zegara zdarzeń

i kreślę puste

dni

w kalendarzu

stłumiona tęsknota

ukryta pod powiekami

nie pozwala zasnąć

limit spełnionych marzeń

został przekroczony

czekam na nowe słowa

z którymi kiedyś

znów mnie odwiedzisz

bo wiersz bez świeżego

westchnienia

nie ma sensu

Oskar Wizard

Podobno Ojczyźnie

trzeba dać

daninę krwi...

Ja się wcale

przed krwiodawstwem

nie wzbraniam.

Z źle uzbrojonego

to wróg

tylko drwi.

Nawet gdy bohater

się kulom

nie kłania.

Gdy masz nowe armaty,

czołgi, rakiety...

Do tego

kilka flot

bombowców...

Nieprzyjaciel

ze strachu

doznaje podniety.

I szuka schronów

albo wychodków.

Przydałoby się też

kilka bomb atomowych.

Czy nasza armia

od innych

musi być gorsza?

Do potężnego wojska

każdy pójść gotowy!

A wróg?

Ma miękko

w portkach!

Oskar Wizard

W myśl przysłowia że nie szata zdobi człowieka

zacząłem przyglądać się bliżej tej sprawie

że może nie zdobi tylko pokazuje charakter

a nawet emocjonalny stan kiedy biegnie

do autobusu z rozwiązanymi sznurówkami 

albo dopracowana w szczególe jak z obrazka

wystawowa kreacja porusza kusząco pośladkami

szalik potargany guzik oberwany

lakierki nowe świecące wystrzałowe

za duże za małe zbyt obszerne za ciasne

w prążki paski gładkie skórzane kraciaste

co charakter inny kolor wzór krój zapięcie

ten zbłocony podarty ten jak na przyjęcie

żulik król modowy on wyznacza trendy

trochę już schodzone i nie dla wygody

mówi ja się z tego śmieje na modę nie mam czasu

buty są dziurawe idę do śmietnika

znajdę niefirmowe a tam w to nie wnikam

modny będę za dwa lata jak dadzą ciuchy w paczce z caritasu 

Wolny ptak nie sieje nie orze nie zbiera żniwa zasianego

wyciągnie rękę powie daj złotówkę kolego

bo co jest do stracenia kiedy nic się nie ma

głowa pełna marzeń o jutrzejszym lepszym

cieszę się z tego co mam marudzić nie przystaje

kto pozostanie w razie potrzeby

caritas niewiernym paczek nie daje

W życiu

jak w Matrixie

masz dwie pigułki

do wyboru...

Niebieską pigułkę

ze świata poezji, snów

i marzeń.

Czerwoną

z realnego świata

pozbawionego pozorów.

Dającego w zamian

mnóstwo prawdziwych

wrażeń.

Każdy z tych światów

ma swoje wady i zalety.

W pełni szczęśliwy

nie potrzebuje

niebieskiej.

Bo w internecie

są zagrożenia niestety...

Zanim stracisz duszę,

lepiej z niego zwiej!

Prawda jak zwykle

lubi ukryć się

pośrodku.

Można czerpać

z niebieskiej

i czerwoną realizować.

Wszędzie

doznasz ciepła radości

i smutku chłodu.

Którą pigułkę wybierzesz?

Musisz sam

zdecydować.

Oskar Wizard

piszę wiersze

o swoich marzeniach

nawet tych

które nigdy się nie spełnią

o ludziach

którzy zaginęli gdzieś

w olbrzymim świecie

choć wydawało się

że będą zawsze

o miłości

która wciąż ucieka

tak jakbym dopiero

wszedł w wiek dorosłości

a to przecież dawno

nieprawda

o przyjaźni

rodzącej się optymistycznie

i ginącej

często

przez los

i zaniechanie

i o tym

że zawsze jest czas

na niesamowitą

odmianę tego

co wydaje się

niezmienne

a gdy potem

czytam

kolejne wiersze

czuję i widzę

że świat

w lepszy się zmienia

bo jestem tym

w co wierzę

Oskar Wizard