popatrz jak szybko
upływa czas
jeszcze wczoraj
byliśmy tacy młodzi
z zachwytem dziecka
odkrywaliśmy nieznany
świat
pełni zapału
i wielkich ideałów
jesienne kwiaty
już umarły
ścięte pierwszym
mrozem
a my jutro
odejdziemy daleko
zgłębiać tajemnicę
nieskończoności
Autor: Don Adalberto
w Dzień Zaduszny
przy wielu grobach
zatrzymam się dłużej
w modlitwie i zadumie
głosem ściszonym
przywołam wspomnienia
z nadzieją pomyślę
nie tylko tu i teraz
otulą nas kiedyś
białe chryzantemy
zamkną się oczy
by naprawdę zobaczyć
skończy się ból
i życiowa udręka
wiatr cmentarny
kołysankę zanuci
może czyjaś łza
uwięźnie pod powieką
może czyjejś pamięci
zapłoną światełka
a my przejdziemy
pośpiesznie przez bramę
lecz dokąd
nikt nie wie
przed siebie
w nieznane...
Autor: Don Adalberto
płonę zniczem pamięci
na waszych grobach
rozświetlam wspomnieniem
cmentarną rzeczywistość
białą smugą modlitwy
ulatuję w przestworza
pocieszam się myślą
że jest wam lepiej u Boga
topnieje jak wosk
łza pod powieką
a wy z tamtego brzegu
wołacie do mnie
-non omnis moriar!
Autor: Don Adalberto
umiera się tylko raz
albo też razów tysiące
strach czai się w nas
lub też myśli
beztroską pachnące
nic nie pomoże umartwianie
śmierć jest naturalną koleją rzeczy
potem zaś nic
lub zmartwychwstanie
dlaczego więc smutek
wciąż skrzeczy
zasnęły miliardy
i nam się to stanie
porzuć więc troski
i ciesz się życiem
martwienie się
to życia skracanie
bo zdarza się to
co śni się
umiera się tylko raz
albo też razów miliony
pogodo ducha
bądź zawsze w nas
chcę odejść
syty życia
i całkiem spełniony
Oskar Wizard
jesteś jak dotyk anioła
który pozwala rozpłynąć się
w nieznanej ekstazie
rozbrzmiewasz we mnie
liryczną nutą
i szepczesz zagubione słowa
czy jesteś myślą moją
czy głosem ze świata
którego nie znamy?
dni gasną coraz szybciej
i niebo jakby bardziej szare
fioletem płoną wrzosowiska
odloty ptaków opłakują deszcze
pomyka wrzesień przez pola
październik stoi tuż za progiem
Matka Boska nawleka igłą czasu
paciorki jarzębiny na nić babiego lata
Autor: Don Adalberto
Widzisz ten kwiat?
Zabarw go moimi kolorami...
Zabarw go tak by w życie w nim tchnęło...
Zabarw myślami,
słowami,
a nawet czynami...
Zabarw i ożyw...
Tchnij w niego życie....
Daj poczuć,że żyje...
Nie dawaj nadziei...
Daj miłość...
Schronienie...
Bezpieczeństwo...
By znów wiedział co to miłość...
Co to życie....
Co to zaufanie....
I nigdy już nie zabieraj,
tej barwy wszelakiej....
Nie pozwól mu zniknąć...
W nicość,
w próżność...
Nie zabijaj,
nie zdeptaj,
nie zapomnij....
On chce żyć i wiedzieć że żyje...
Chce czuć...
Nie tylko słyszeć,
nie tylko marzyć...
Chce i pragnie piękna....
Chce żyć...
Z ziarna nadziei,
podlewany "czystym" uczuciem...
Serce..........
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
O tak wielu rzeczach marzymy,
tak wiele pragniemy...
Czasami do tego dążymy,
czasami w miejscu stoimy...
Marzenia są na wyciągnięcie ręki,
choć nie zawsze chcemy je dotknąć...
Już, teraz...
Bo są zbyt chaotyczne...
Czasami czujemy się samotni,
czasami jesteśmy samotni...
Pragniemy bliskości,zrozumienia,
a nawet namiętności.....
A teraz,
cisza,
spokój....
I ta muzyka......
-Blue Magiczna
(zdj. Google)
Dzień, noc...
Noc i dzień....
Czas ucieka mi przez palce...
Kiedy, co i jak....
To nie możliwe.
Tak nie może być....
Gdzie czas dla mnie?
W tym chaosie nie zgubić siebie...
Pod płaszczem błękitu schowana...
Jestem...
Czuwam...
W uśpieniu....
Złe, nie dobre,
daj mi spokój.....
Szczęście w oczach szczęście w sercu....
Oaza spokoju, oaza wytchnienia...
Gdzie?
We mnie....
Jesteś pewna?
Nie....
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
Tak sobie tu usiądę,
po cichutku, sama...
W zamyśleniu,
przemyśleniu,
ciszy i spokoju....
Wołasz mnie?
Nie ma mnie...
To tylko wiatr szumi, oddycha....
A ja, jestem dla siebie....
Dla innych - czasami,
bo męczą mnie ich oczekiwania....
Burzą mą oazę spokoju,
wymagają zbyt wiele...
Jestem tylko człowiekiem nie robotem....
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
Tak czasami coś przytłacza
i cichutko sobie siedzę...
To nie znaczy że nie mam nic do powiedzenia...
Rozmawiam myślami,sama ze sobą...
Czasami i kłócę się,
a od tak...
By nie zapomnieć,
żeby głupot nie robić...
A może by za dużo nie powiedzieć...
Czasami tak trzeba,
pomilczeć...
Czasami tak trzeba,
pobyć sama ze sobą....
Posłuchać coś co trafia w sedno sprawy...
Przeczytać ulubioną książkę...
Czy to sprawka jesieni,że .....
Nie to nie ona to ja......
Dojrzałam ....
Do etapu w którym się teraz znajduję...
Już nie czekam...
Po prostu ...
Jestem...
Żyję ...
Cieszę się dzisiejszym dniem...
Teraz i tu...
Choć nie zawsze jest kolorowo...
Lecz życie przecież nie zawsze różami usłane...
Ale i tak jest piękne..
Nawet podczas burzy...
Każdy ból,każde szczęście....
Które czujemy
oznacza,że my żyjemy........
Jesteśmy,istniejemy...
I to jest cudowne,piękne,magiczne.....
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
Dziękuję Ci Panie
za moich bliskich - przyjaciół
za codziennego dnia powitanie
że moje oczy widzą piękno świata
Ty całą ziemię przyrodą ubarwiłeś
słońce - które sprawia że istnieje życie
księżyc i gwiazdy na niebie nocą
co romantyzmu duszy dodają swoją mocą
za cały cud Twojego stworzenia
Ty jesteś samą miłością Boże -
a my krocząc drogą losu zawiłą
wierzymy w to że nam pomożesz
że ta kręta droga - stanie się szczęśliwą
zawiedzie nas wprost w Twoje ramiona
które utulą w troskach i bólu
Ty chronisz nas od wszelkich złych mocy
dziękuję Ci za to Boże Wszechmocny
autor: Helena Szymko/
foto z google/
Tyle słów nie powiedzianych,
w myślach skrywanych...
Potrzebne i nie potrzebne....
Kierunki tak obłędne...
Poddajesz się emocją,
po nocach skrywanych...
I tylko poduszka
I tylko Ty...
Wiesz...
Nikt więcej...
Nie pozwalasz temu ujrzeć światła dnia...
Wstajesz,ubierasz się,uśmiechasz....
I mówisz....Dam radę...
Dziś znów będę szczęśliwa/y....
I jesteś.....
-Blue Magiczna
Naprawdę -Wszystkich?
Tych mam, z łyżką zupy na dwoje?
Samotnych starców?
Babci z rozklekotanym sercem?
Dzieci, co nie zdążyły?
Rybaków z odciskami?
Bezdomnych podróżników?
Tańczących czystym życiem?
Taty, co nie płacze?
Pani w szkole z wiecznym uśmiechem?
Nieznanego żołnierza?
Księdza do końca wiernego?
Kogóż jeszcze...?
Aż trudno uwierzyć....
Przed ołtarzem gaśnie płomień
Przyjdą nowy zapalić, mówi starsza pani
Trzeba się ciągle modlić za ludzi starej daty
i za tych, co odeszli nie widząc, dokąd.
Trzeba pamiętać.
Kiedyś może i nam zaświecą
mały płomyk nadziei
Dziś jeszcze – płoniemy: kochamy, powstajemy
Wydaje się, że żyjemy...
Gdy płomień nasz zagaśnie, zaświecą następnym
Nasz płomień – Pan rozświeci na nowo,
Wszak była i JEST światłość prawdziwa,
czytałem o tym u św. Jana...
Zamieńmy więc nasze świece na świętość
Jak w XII stacji Dudy Gracza.
Generał broni
Mistrz kierownicy
Biskup w czerwieni
Olimpijczycy
Zwycięzca w totka
Ksiądz kanonik
Mnich brodaty
Aktor kudłaty
Celebrytka
Muzyk z puzonem
Chudy polityk
Dyrygent z żoną
Kasjerka
Iluzjonista
Wizażysta
Senny basista
Dziewczyna czysta...
Wszyscy kłaniają się pokornie
Dobrze wiedzą, czym będą
Na koniec
Dzwońcie świątynne dzwony
kołyszcie serca ze stali,
Niech grają preludia najpiękniej
Nie śpijcie, dzwońcie, smoki leniwe,
wyrwijcie się z okowów,
Powstańcie i grajcie, tańczcie swój taniec...
Już blisko, w drzwiach już....zapowiedziany!
Po cóż nam dzwonić muzyką darmo,
serc zimnych nie wzruszymy
I tylko stara prorokini
nieraz wyśmiana przez nowoczesną młodzież
Tylko Symeon, co dopalał się
jak szczapa drewna, po cichu; biedaczysko...
Zobaczyli... nie widząc prawie, starymi oczyma
A Matka Boża w niebie z gromnicą:
ciągle ciemno tam, na dole
I choć miasta świecą...
To mało.
O jacie.. Jaka pogoda..
Tragedia ...
Słońca nie ma,
kolorów nie ma ...
Tylko ta szarość i smutek....
Co Ty gadasz człowieku?
Tchnij w siebie życie..
Zacznij żyć, a nie wiecznie narzekasz...
I poszedł, wyszedł, spojrzał
i ujrzał... Kolory jesieni...
Zachwycił...
Serce zadrżało...
Dusza drgnęła...
Poczuł że żyje...
Chciał żyć...
Tu, teraz, dziś....
-Blue Magiczna
(zdj. Google)